Δεν έχω πατρίδα, ούτε φίλους, ουτ’ αδέρφια
Άχρηστη η ζωή μου, μες το έρεβος γυρνώ,
Ξέρω αυτός ο δρόμος πως δεν έχει γυρισμό,
Με βαραίνει αφόρητα η πληγή μέσα στα στήθια,
Κέρδισα χρυσάφι μ’ έναν τρόπο οδυνηρό
Πούλησα το αίμα των συντρόφων στον εχθρό,
Το σπαθί του νικητή, της ψυχής μου η φυλακή,
Του Δαίμονα πιστός, προδότης και δειλός,
Δίχως γεύση το ψωμί, κι η ελπίδα μακρινή,
Ένοιωσα το αίμα το σταγμένο στο κορμί μου,
Συμφορά το μίσος που με πνίγει από παντού,
Πάνω μου βαριά η τιμωρία τ’ ουρανού,
Τι καταστροφή, σέρνω αδιάκοπα μαζί μου,
Εκδικείται ο χρόνος σαν προφήτης του κακού,
Το σπαθί του νικητή, της ψυχής μου η φυλακή,
Του Δαίμονα πιστός, προδότης και δειλός,
Δίχως γεύση το ψωμί, κι η ελπίδα μακρινή,
|
Den écho patrída, ute fílus, ut’ adérfia
Άchristi i zoí mu, mes to érevos girnó,
Kséro aftós o drómos pos den échi girismó,
Me vareni afórita i pligí mésa sta stíthia,
Kérdisa chrisáfi m’ énan trópo odiniró
Pulisa to ema ton sintrófon ston echthró,
To spathí tu nikití, tis psichís mu i filakí,
Tu Demona pistós, prodótis ke dilós,
Díchos gefsi to psomí, ki i elpída makriní,
Έniosa to ema to stagméno sto kormí mu,
Simforá to mísos pu me pnígi apó pantu,
Páno mu variá i timoría t’ uranu,
Ti katastrofí, sérno adiákopa mazí mu,
Ekdikite o chrónos san profítis tu kaku,
To spathí tu nikití, tis psichís mu i filakí,
Tu Demona pistós, prodótis ke dilós,
Díchos gefsi to psomí, ki i elpída makriní,
|