Τώρα τι θες και πληγές σκαλίζεις;
Στο χθες μη με γυρίζεις, στα λάθη τα παλιά.
Πάψε να λες πως στοιχηματίζεις
μαζί μου πως θα ζήσεις.
Για μένα δεν υπάρχεις πια.
Με τα ίδια σου τα χέρια
έχεις φέρει το κακό
σαν να κράταγες μαχαίρια
κι όλα τα `κοψες στα δυο.
Μη μου λες εμένα για αισθήματα
γιατί με πονάνε κάποιες λέξεις.
Σ’ όλα πάντα έβαζες στοιχήματα
μα σ’ αυτό το στοίχημα μην παίξεις.
Τώρα τι θες από τη ζωή μου,
οι τύψεις πώς σ’ αφήνουν κι εδώ ξαναγυρνάς;
Μην ξαναπείς πως στοιχηματίζεις
μαζί μου πως θα ζήσεις.
Εκεί που ήσουνα να πας.
|
Tóra ti thes ke pligés skalízis;
Sto chthes mi me girízis, sta láthi ta paliá.
Pápse na les pos stichimatízis
mazí mu pos tha zísis.
Gia ména den ipárchis pia.
Me ta ídia su ta chéria
échis féri to kakó
san na krátages macheria
ki óla ta `kopses sta dio.
Mi mu les eména gia esthímata
giatí me ponáne kápies léksis.
S’ óla pánta évazes stichímata
ma s’ aftó to stichima min peksis.
Tóra ti thes apó ti zoí mu,
i típsis pós s’ afínun ki edó ksanagirnás;
Min ksanapis pos stichimatízis
mazí mu pos tha zísis.
Eki pu ísuna na pas.
|