Σ’ αυτό το φτωχοκαπηλειό,
σ’ αυτό το ταβερνάκι,
θα πιω να σβήσουν οι καημοί,
να φύγει το μεράκι,
θα πιω να σβήσουν οι καημοί,
να φύγει το μεράκι.
Θέλω τη νύχτα, στη γωνιά
σ’ αυτό το ταβερνάκι,
πενιά μινόρε ν’ ακουστεί
από `να μπουζουκάκι,
πενιά μινόρε ν’ ακουστεί
από `να μπουζουκάκι.
Κι όταν με βήματα βαριά
για το τσαρδί γυρίσω,
εκεί στο παλιοκρέβατο,
θα κάτσω να δακρύσω,
εκεί στο παλιοκρέβατο,
θα κάτσω να δακρύσω
|
S’ aftó to ftochokapilió,
s’ aftó to tavernáki,
tha pio na svísun i kaimi,
na fígi to meráki,
tha pio na svísun i kaimi,
na fígi to meráki.
Thélo ti níchta, sti goniá
s’ aftó to tavernáki,
peniá minóre n’ akusti
apó `na buzukáki,
peniá minóre n’ akusti
apó `na buzukáki.
Ki ótan me vímata variá
gia to tsardí giríso,
eki sto paliokrévato,
tha kátso na dakríso,
eki sto paliokrévato,
tha kátso na dakríso
|