Κάνεις τόσα λάθη και λέω κάθε φορά
πως τώρα θα είναι η τελευταία σου φορά
φταίω εγώ που όλο γελώ
και να φύγω όλο ξεχνώ
Σε ψάχνω στο σκοτάδι
δεν είσαι πουθενά
ανάβω ένα τσιγάρο
πριν γυρίσει η μοναξιά
φταίω εγώ που όλο γελώ
και να φύγω όλο ξεχνώ
Ίσως να φοβάμαι το τελευταίο φιλί
τα δάκρυα που θα ’ρθουν πριν να έρθει το πρωί
Κοιτάζω απ’ το μπαλκόνι
την πρωινή βροχή
σκέφτομαι να φύγω
μα φοβάμαι τη σιωπή
φταίω εγώ που όλο γελώ
και να φύγω όλο ξεχνώ
Ίσως να φοβάμαι το τελευταίο φιλί
τα δάκρυα που θα ’ρθουν πριν να έρθει το πρωί
|
Kánis tósa láthi ke léo káthe forá
pos tóra tha ine i teleftea su forá
fteo egó pu ólo geló
ke na fígo ólo ksechnó
Se psáchno sto skotádi
den ise puthená
anávo éna tsigáro
prin girísi i monaksiá
fteo egó pu ólo geló
ke na fígo ólo ksechnó
Ίsos na fováme to telefteo filí
ta dákria pu tha ’rthun prin na érthi to pri
Kitázo ap’ to balkóni
tin priní vrochí
skéftome na fígo
ma fováme ti siopí
fteo egó pu ólo geló
ke na fígo ólo ksechnó
Ίsos na fováme to telefteo filí
ta dákria pu tha ’rthun prin na érthi to pri
|