|
Οι τοίχοι παγωμένοι
η πρωινή υγρασία
στα βάζα λόγια χθεσινά
ακόμα φρέσκα
Κι η ειρωνεία:
Τ’ αγκάθια πάντα πιο πολλά
από τα πέταλα
Αφήνω το κρεβάτι
και περπατάω στο νερό
Θεός εν ανεργία
μέχρι να φτάσω στο λουτρό
Βυθίζομαι
Κι έχω ένα μίσος πιο βαθύ απ’ την αγάπη
κι έχω μια αγάπη πιο μεγάλη απ’ το μίσος
Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ τι πιο πολύ
δεν προλαβαίνω να σκεφτώ
με παρασέρνει το νερό
Βυθίζομαι
Λευκό παντού απλωμένο
πραγματική ηρεμία
Απ’ το καυτό στο χλιαρό
μετά στο κρύο
Κι η ειρωνεία:
Τα δάκρυα μέσα στο βυθό
δεν έχουν νόημα
Κρατιέμαι απ’ τη μορφή σου
κλείνω τα μάτια να σε δω
δε δίνεις παρουσία
μέχρι να φτάσω στο σαλόνι πνίγομαι
Κι έχω ένα μίσος πιο βαθύ απ’ την αγάπη
κι έχω μια αγάπη πιο μεγάλη απ’ το μίσος
Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ τι πιο πολύ
δεν προλαβαίνω να σκεφτώ
με παρασέρνει το νερό
Βυθίζομαι
Περνάω στο σαλόνι
σε υποδέχομαι
και πνίγομαι
|
I tichi pagoméni
i priní igrasía
sta váza lógia chthesiná
akóma fréska
Ki i ironia:
T’ agkáthia pánta pio pollá
apó ta pétala
Afíno to kreváti
ke perpatáo sto neró
Theós en anergia
méchri na ftáso sto lutró
Oithízome
Ki écho éna mísos pio vathí ap’ tin agápi
ki écho mia agápi pio megáli ap’ to mísos
Den prolaveno na skeftó ti pio polí
den prolaveno na skeftó
me parasérni to neró
Oithízome
Lefkó pantu aploméno
pragmatikí iremía
Ap’ to kaftó sto chliaró
metá sto krío
Ki i ironia:
Ta dákria mésa sto vithó
den échun nóima
Kratiéme ap’ ti morfí su
klino ta mátia na se do
de dínis parusía
méchri na ftáso sto salóni pnígome
Ki écho éna mísos pio vathí ap’ tin agápi
ki écho mia agápi pio megáli ap’ to mísos
Den prolaveno na skeftó ti pio polí
den prolaveno na skeftó
me parasérni to neró
Oithízome
Pernáo sto salóni
se ipodéchome
ke pnígome
|
