|
Φεύγουν γοργά τα χρόνια
και μένουν οι στιγμές
όπως λίγα λουλούδια
στων βράχων τις ρωγμές
Όσα σου είχα τάξει
άνεμος και καπνός
συγγνώμη που δεν ήμουνα
για σένα ουρανός
Κι αν χαμηλά πετάμε
και με μισά φτερά
αντέχουμε ακόμα
κι αυτό είναι που μετρά
Ρίξε άνθος αγγέλου
στου έρωτα τις ρωγμές
το θαύμα είναι να ζεις,
καρδιά μου,
όλες σου τις στιγμές
Φεύγουν γοργά τα χρόνια
και πουθενά ένα φως
στις έγχρωμες αφίσες
κοιτάς τα “Προσεχώς”
Μια ροζ χαλκομανία
στο φλίπερ σου γελά
φυσάει αδιαφορία
να ντύνεσαι καλά
Κι αν χαμηλά πετάμε
και με μισά φτερά
αντέχουμε ακόμα
κι αυτό είναι που μετρά
Ρίξε άνθος αγγέλου
στου έρωτα τις ρωγμές
το θαύμα είναι να ζεις,
καρδιά μου,
όλες σου τις στιγμές
|
Fevgun gorgá ta chrónia
ke ménun i stigmés
ópos líga luludia
ston vráchon tis rogmés
Όsa su icha táksi
ánemos ke kapnós
singnómi pu den ímuna
gia séna uranós
Ki an chamilá petáme
ke me misá fterá
antéchume akóma
ki aftó ine pu metrá
Ríkse ánthos angélu
stu érota tis rogmés
to thafma ine na zis,
kardiá mu,
óles su tis stigmés
Fevgun gorgá ta chrónia
ke puthená éna fos
stis égchromes afíses
kitás ta “Prosechós”
Mia roz chalkomanía
sto flíper su gelá
fisái adiaforía
na ntínese kalá
Ki an chamilá petáme
ke me misá fterá
antéchume akóma
ki aftó ine pu metrá
Ríkse ánthos angélu
stu érota tis rogmés
to thafma ine na zis,
kardiá mu,
óles su tis stigmés
|
