Ένα λάθος ήταν αρκετό
το γυαλί για να ραγίσει
κι ούτε θέλω να σε ξαναδώ
το ‘χω πια αποφασίσει
Έφυγα από σένα
κι απ’ τα χίλια ψέματά σου
τέλειωσες για μένα
μην τολμήσεις να ζητήσεις
να με ξαναβρείς
Ξέχνα το μωρό μου
το τηλέφωνό μου
μη με ξαναπάρεις πια
άφησέ με
Όσο και να κλάψεις
δε θα με αλλάξεις
μήνυμα μη στείλεις πια
ξέχασέ με
Ήσουν πάντα πόρτα ανοιχτή
τώρα όμως μετανιώνω
γιατί ήσουν η καταστροφή
και το λάθος μου πληρώνω
Έφυγα από σένα
κι απ’ τα χίλια ψέματά σου
τέλειωσες για μένα
μην τολμήσεις να ζητήσεις
να με ξαναβρείς
|
Έna láthos ítan arketó
to gialí gia na ragisi
ki ute thélo na se ksanadó
to ‘cho pia apofasísi
Έfiga apó séna
ki ap’ ta chília psématá su
télioses gia ména
min tolmísis na zitísis
na me ksanavris
Kséchna to moró mu
to tiléfonó mu
mi me ksanapáris pia
áfisé me
Όso ke na klápsis
de tha me alláksis
mínima mi stilis pia
kséchasé me
Ήsun pánta pórta anichtí
tóra ómos metanióno
giatí ísun i katastrofí
ke to láthos mu pliróno
Έfiga apó séna
ki ap’ ta chília psématá su
télioses gia ména
min tolmísis na zitísis
na me ksanavris
|