Είσαι η ζωή μου κι ο θάνατος μαζί
σ’ αγάπησε η καρδιά μου,
μα η ψυχή μου σε μισεί.
Σαν το τσιγάρο το τίμημα βαρύ
για τη χαρά που παίρνω με χρεώνεις σε ζωή.
Δεν αντέχω να υπάρχεις δίχως να ‘σαι δικός μου
είναι που σ’ αγαπάω και όχι ο εγωισμός μου
είναι που όταν σε βλέπω σταματάει η καρδιά μου
και περνάει φευγαλέα η ζωή από μπροστά μου.
Είναι που ήλιος δε βγαίνει αν δεν πεις καλημέρα
στο σημείο που έχω φτάσει δεν υπάρχει πιο πέρα
για μια νύχτα να σ’ έχω κι ας μην ζήσω άλλη μέρα.
Είσαι η χαρά μου κι η πίκρα μου μαζί
κι αυτό το άπιαστο όνειρο που με ταλαιπωρεί.
Σαν την ελπίδα που σπάει και την κολλάω
επίτρεψέ μου να μπορώ να λέω πως σ’ αγαπάω.
Δεν αντέχω να υπάρχεις δίχως να ‘σαι δικός μου
είναι που σ’ αγαπάω και όχι ο εγωισμός μου
είναι που όταν σε βλέπω σταματάει η καρδιά μου
και περνάει φευγαλέα η ζωή από μπροστά μου.
Είναι που ήλιος δε βγαίνει αν δεν πεις καλημέρα
στο σημείο που έχω φτάσει δεν υπάρχει πιο πέρα
για μια νύχτα να σ’ έχω κι ας μην ζήσω άλλη μέρα.
|
Ise i zoí mu ki o thánatos mazí
s’ agápise i kardiá mu,
ma i psichí mu se misi.
San to tsigáro to tímima varí
gia ti chará pu perno me chreónis se zoí.
Den antécho na ipárchis díchos na ‘se dikós mu
ine pu s’ agapáo ke óchi o egismós mu
ine pu ótan se vlépo stamatái i kardiá mu
ke pernái fevgaléa i zoí apó brostá mu.
Ine pu ílios de vgeni an den pis kaliméra
sto simio pu écho ftási den ipárchi pio péra
gia mia níchta na s’ écho ki as min zíso álli méra.
Ise i chará mu ki i píkra mu mazí
ki aftó to ápiasto óniro pu me talepori.
San tin elpída pu spái ke tin kolláo
epítrepsé mu na boró na léo pos s’ agapáo.
Den antécho na ipárchis díchos na ‘se dikós mu
ine pu s’ agapáo ke óchi o egismós mu
ine pu ótan se vlépo stamatái i kardiá mu
ke pernái fevgaléa i zoí apó brostá mu.
Ine pu ílios de vgeni an den pis kaliméra
sto simio pu écho ftási den ipárchi pio péra
gia mia níchta na s’ écho ki as min zíso álli méra.
|