|
Πήγα να τον βρω
όρκους πάτησα γι᾽ αυτό
τα παλιά μου χνάρια βρίσκω
στην ακτή, μαζί
ότι είχα ονειρευτεί
τα ταξίδια και τους δρόμους
Κι όπου βγει ήλιος καυτός, πάλι
σε λιμάνι άγονης γραμμής
να ξαναρθείς στο γυμνό
της πέτρας το απέραντο
Ήρθε να με βρει
πάντα είναι σαν γιορτή
της αλμύρας ο αέρας, η ανατολή
από μόνη της αρκεί. λα λα λα λα λα λα
Κι όπου βγει ήλιος καυτός, πάλι
σε λιμάνι άγονης γραμμής
μη φοβηθείς το γυμνό
της πέτρας το απέραντο
|
Píga na ton vro
órkus pátisa gi᾽ aftó
ta paliá mu chnária vrísko
stin aktí, mazí
óti icha onirefti
ta taksídia ke tus drómus
Ki ópu vgi ílios kaftós, páli
se limáni ágonis grammís
na ksanarthis sto gimnó
tis pétras to apéranto
Ήrthe na me vri
pánta ine san giortí
tis almíras o aéras, i anatolí
apó móni tis arki. la la la la la la
Ki ópu vgi ílios kaftós, páli
se limáni ágonis grammís
mi fovithis to gimnó
tis pétras to apéranto
|
