Αν θες ν’ ακούσεις το τραγούδι της καρδιάς
έλα μαζί μου στα υπόγεια της νύχτας.
Εκεί που οι άνθρωποι πονούν χωρίς να φταίνε.
Εκεί που οι άνθρωποι αλήθεια μόνο λένε.
Εκεί που οι άνθρωποι τη μοναξιά τους κλαίνε.
Δε φταίνε αυτοί που ζούνε μακριά απ’ τους νόμους
που τους επέταξε η ζωή στους πέντε δρόμους
Σαν τα φαντάσματα τις νύχτες τριγυρνάνε
στης αμαρτίας το τραγούδια ξεδιψάνε.
Υπάρχουν άνθρωποι τρελοί κι αμαρτωλοί
που οι ατσαλάκωτες καρδιές περιφρονούνε.
Γιατί φοβούνται καλημέρα να τους πούνε.
Γιατί φοβούνται μην τους μάθουν ν’ αγαπούνε.
Γιατί αλήθειες δε συνήθισαν ν’ ακούνε.
Δε φταίνε αυτοί που ζούνε μακριά απ’ τους νόμους
που τους επέταξε η ζωή στους πέντε δρόμους
Σαν τα φαντάσματα τις νύχτες τριγυρνάνε
στης αμαρτίας το τραγούδια ξεδιψάνε.
|
An thes n’ akusis to tragudi tis kardiás
éla mazí mu sta ipógia tis níchtas.
Eki pu i ánthropi ponun chorís na ftene.
Eki pu i ánthropi alíthia móno léne.
Eki pu i ánthropi ti monaksiá tus klene.
De ftene afti pu zune makriá ap’ tus nómus
pu tus epétakse i zoí stus pénte drómus
San ta fantásmata tis níchtes trigirnáne
stis amartías to tragudia ksedipsáne.
Ipárchun ánthropi treli ki amartoli
pu i atsalákotes kardiés perifronune.
Giatí fovunte kaliméra na tus pune.
Giatí fovunte min tus máthun n’ agapune.
Giatí alíthies de siníthisan n’ akune.
De ftene afti pu zune makriá ap’ tus nómus
pu tus epétakse i zoí stus pénte drómus
San ta fantásmata tis níchtes trigirnáne
stis amartías to tragudia ksedipsáne.
|