Στο στάδιο τα φώτα θα σβήσουν,
οι νέοι δε θα μιλήσουν.
Τα μάτια στις κόγχες θα βγούνε,
τον ένα, τον μόνο, να δούνε.
Βιολιά θ’ ακουστούν στη σιωπή, και
λευκό ένα φως στο σκοτάδι.
Κι εκείνος λευκά θα φοράει,
ζεστή η φωνή του αρχινάει.
Εγώ ούτε όνομα δεν έχω,
ούτε ηλικία έχω,
ζω παντού και πουθενά.
Εγώ ειμ’ ανταύγεια και φεύγω,
σαν ακτίνα πού ‘χει πέσει
απ’ τον ήλιο εκεί ψηλά.
Εσείς όνομα ποτέ μην βρείτε,
ηλικία μη δεχτείτε,
ζήστε όπως τα πουλιά.
Εσείς είστε ακτίνες που περνάνε,
μα οι ακτίνες δεν πεθαίνουν,
σ’ άλλη, φέγγουνε, μεριά.
Το στάδιο παίρνει μια ανάσα,
κι ορθάνοιχτα μάτια κοιτάζουν.
Εκείνος κρατά μια κιθάρα,
τα δάχτυλα δάκρυα στάζουν.
Εγώ ούτε άλλα λόγια έχω,
ούτε χρόνο άλλο έχω,
ζω παντού και πουθενά.
Όλοι, λίγο πριν να φύγω, θέλω
το τραγούδι, μια, να πούμε,
το τραγούδι της χαράς.
Άκου τα βήματα που κάνει η αγάπη,
άκου τ’ ατέλειωτο τραγούδι της χαράς.
Και σεις αδέρφια που πληρώσατε με δάκρυ,
χτύπους ακούστε της δικής σας της καρδιάς.
Πάνω στ’ αστέρια το φιλί μας ταξιδεύει,
για ν’ ανταμώσει το σκοπό κάθε καρδιάς.
Δέξου το, Κύριε, στα πόδια να σ’ αγγίξει,
Συ που διευθύνεις το τραγούδι της χαράς.
Εκατομμύρια παιδιά της μόνης σου της Γης
θα αναστηθούμε αγκαλιασμένοι μιαν αυγή
|
Sto stádio ta fóta tha svísun,
i néi de tha milísun.
Ta mátia stis kógches tha vgune,
ton éna, ton móno, na dune.
Ioliá th’ akustun sti siopí, ke
lefkó éna fos sto skotádi.
Ki ekinos lefká tha forái,
zestí i foní tu archinái.
Egó ute ónoma den écho,
ute ilikía écho,
zo pantu ke puthená.
Egó im’ antavgia ke fevgo,
san aktína pu ‘chi pési
ap’ ton ílio eki psilá.
Esis ónoma poté min vrite,
ilikía mi dechtite,
zíste ópos ta puliá.
Esis iste aktínes pu pernáne,
ma i aktínes den pethenun,
s’ álli, féngune, meriá.
To stádio perni mia anása,
ki orthánichta mátia kitázun.
Ekinos kratá mia kithára,
ta dáchtila dákria stázun.
Egó ute álla lógia écho,
ute chróno állo écho,
zo pantu ke puthená.
Όli, lígo prin na fígo, thélo
to tragudi, mia, na pume,
to tragudi tis charás.
Άku ta vímata pu káni i agápi,
áku t’ atélioto tragudi tis charás.
Ke sis adérfia pu plirósate me dákri,
chtípus akuste tis dikís sas tis kardiás.
Páno st’ astéria to filí mas taksidevi,
gia n’ antamósi to skopó káthe kardiás.
Déksu to, Kírie, sta pódia na s’ angiksi,
Si pu diefthínis to tragudi tis charás.
Ekatommíria pediá tis mónis su tis Gis
tha anastithume agkaliasméni mian avgí
|