|
Το τρένο ερχόταν απ’ το Βορρά
στο Νότο πήγαινε, στην Αθήνα
σφύριζε πάντοτε μία φορά
κι εμείς μετρούσαμε κι άλλο μήνα
Με τα παράθυρα φωτισμένα
σαν φιλμ που τρέχει και δείχνει εσένα
ξένος στους ξένους, βία εφηβείας
σινεμασκότ της επαρχίας
Είκοσι μέτρα από το σύρμα
και μια ζωή απ’ τη ζωή
ο Χάρης βλέπει το φως σαν κύμα
ή να πνιγεί ή να καεί
Μέσα στα μάτια του σέρνονται τρένα
υγρά βαγόνια αλμυρισμένα
κι αποφασίζει να φύγει νύχτα
ψυχούλα μου άρρωστη απόψε ρίχ’ τα!
Σαν να περνάει από ναρκοπέδιο
εκεί που φτύνουνε οι σκοποί
ο Χάρης σαν κινούμενο σχέδιο
ανατινάζεται κι όμως ζει
Τρεις μέρες γλίτωνε, Τετάρτη έφυγε
μέχρι το Σάββατο τον είχαν φέρει
πώς το φαντάστηκε;
σκουπίδι φύτρωνε στο πρώτο του άψυχο καλοκαίρι
Μέρες παλεύαμε για να του πάρουμε
ένα του γέλιο να μας γλιτώσει
κανείς δεν το ‘λεγε, μα όλοι φοβόμασταν
μήπως το τρένο του εμάς σκοτώσει
Δεν πίστευε πως κάποτε όλα αυτά θα τέλειωναν
βουνά από μερόνυχτα υψώνονταν μπροστά του
μόνος σε μια ζεστή αγκαλιά στο γρήγορο όνειρό του
πήγε να σώσει την καρδιά κι έχασε το μυαλό του
Σταμάτησε να μας μιλά, μόνο τους τοίχους σκάλιζε
και του μυαλού του τάιζε τα άγρια θηρία
πολύ δε θέλει για να δεις το θάνατο στ’ αστεία
αυτό το τρένο φίλε μου μεγάλη είναι ιστορία
|
To tréno erchótan ap’ to Oorrá
sto Nóto pígene, stin Athína
sfírize pántote mía forá
ki emis metrusame ki állo mína
Me ta paráthira fotisména
san film pu tréchi ke dichni eséna
ksénos stus ksénus, vía efivias
sinemaskót tis eparchías
Ikosi métra apó to sírma
ke mia zoí ap’ ti zoí
o Cháris vlépi to fos san kíma
í na pnigi í na kai
Mésa sta mátia tu sérnonte tréna
igrá vagónia almirisména
ki apofasízi na fígi níchta
psichula mu árrosti apópse rích’ ta!
San na pernái apó narkopédio
eki pu ftínune i skopi
o Cháris san kinumeno schédio
anatinázete ki ómos zi
Tris méres glítone, Tetárti éfige
méchri to Sávvato ton ichan féri
pós to fantástike;
skupídi fítrone sto próto tu ápsicho kalokeri
Méres palevame gia na tu párume
éna tu gélio na mas glitósi
kanis den to ‘lege, ma óli fovómastan
mípos to tréno tu emás skotósi
Den písteve pos kápote óla aftá tha télionan
vuná apó merónichta ipsónontan brostá tu
mónos se mia zestí agkaliá sto grígoro óniró tu
píge na sósi tin kardiá ki échase to mialó tu
Stamátise na mas milá, móno tus tichus skálize
ke tu mialu tu táize ta ágria thiría
polí de théli gia na dis to thánato st’ astia
aftó to tréno fíle mu megáli ine istoría
|
