Το τριαντάφυλλο στο στήθος | To triantáfillo sto stíthos

Είχε σημάνει ο εσπερινός θυμάμαι
που γέμισε ο ουρανός πουλιά.
Καθώς στεκόσουν πλάι μου θυμάμαι
σε πήρα και σε σήκωσα ψηλά.

Κυλάν τα σύννεφα και τρέχει η φωνή μου
να την ακούσεις και να `ρθεις.
Και μες στο κήπο αφήνω το κορμί μου
κρυμμένο στα λουλούδια να το βρεις.

Σ’ αναζητώ κάθε πρωί στο περιβόλι.
Με τη δροσιά, με το νοτιά καίγομαι όλη.
Δυο τριαντάφυλλα μαζεύω στην ποδιά μου
που σαν έρθεις να μυρίζουν τα μαλλιά μου.

Για δες τη νύχτα πως ο κήπος μας δακρύζει
καθώς ο αγέρας το τραγούδι σου σφυρίζει.

Iche simáni o esperinós thimáme
pu gémise o uranós puliá.
Kathós stekósun plái mu thimáme
se píra ke se síkosa psilá.

Kilán ta sínnefa ke tréchi i foní mu
na tin akusis ke na `rthis.
Ke mes sto kípo afíno to kormí mu
krimméno sta luludia na to vris.

S’ anazitó káthe pri sto perivóli.
Me ti drosiá, me to notiá kegome óli.
Dio triantáfilla mazevo stin podiá mu
pu san érthis na mirízun ta malliá mu.

Gia des ti níchta pos o kípos mas dakrízi
kathós o agéras to tragudi su sfirízi.