Μαύρη,
η ψυχή μου είναι μαύρη
το παλιό δηλητήριο
αποδίδει καρπούς.
Χάνω,
τον ορίζοντα χάνω
το τηλέφωνο πιάνω
και ρωτάω τους γνωστούς.
Πάνω απ’ όλους τους πύργους κρεμόταν
ζητώντας να προσγειωθεί
κανένας δεν τον δεχόταν
μας άρπαξε να σωθεί.
Κοίτα που ένας τρέχει από ανάγκη
για να μην πιαστεί
και πάλι εμάς θα πάρουν φαλάγγι,
είμαστε άρρωστοι.
Ένας κόσμος που κρύβει το δράμα
με μια δήθεν στηλίτευση
αξούριστος με την πιτζάμα
απ’ τη μεταπολίτευση.
Πείνα,
μονάχα μια ακτίνα
Ιωάννα και Λίνα
λίγο φως στο γυαλί.
Πάμε,
όλοι εκεί τραγουδάμε
οι σκηνές περπατάνε
και του έργου η φυλή.
Πίσω,
μένει ο γείτονας πίσω
στο παλιό του το ίσο
στη δική του αρετή.
Δρόμο
κι ας καλύψαμε δρόμο
είμαστε έξω απ’ το χρόνο
θέλει ακόμα κουπί.
Κι από ‘κεί που πρέπει να ήμασταν τώρα
μέχρι εδώ αφρίζει αυτό το κενό
της έμπνευσης η άγρια ώρα
ο φόβος πολλών χρονών.
Φαντασία και φωνασκία
πλάι βάνε τα
στο κενό μας προχωρά η Τουρκία
τόσο άνετα.
Με τη θήκη του βιολιού στο χεράκι
φλώρος μαθητής
και ξοπίσω το αλητάκι
ο μαύρος πετροβολητής.
Πάμε,
όλοι εκεί τραγουδάμε
με το γράμμα μου θα ‘μαι
πλάι εκεί στους γνωστούς.
Κλείνω,
στο βουνό να επιμείνω
το κενό να μικρύνω
με τους στίχους αυτούς.
|
Mavri,
i psichí mu ine mavri
to palió dilitírio
apodídi karpus.
Cháno,
ton orízonta cháno
to tiléfono piáno
ke rotáo tus gnostus.
Páno ap’ ólus tus pírgus kremótan
zitóntas na prosgiothi
kanénas den ton dechótan
mas árpakse na sothi.
Kita pu énas tréchi apó anágki
gia na min piasti
ke páli emás tha párun falángi,
imaste árrosti.
Έnas kósmos pu krívi to dráma
me mia díthen stilítefsi
aksuristos me tin pitzáma
ap’ ti metapolítefsi.
Pina,
monácha mia aktína
Ioánna ke Lína
lígo fos sto gialí.
Páme,
óli eki tragudáme
i skinés perpatáne
ke tu érgu i filí.
Píso,
méni o gitonas píso
sto palió tu to íso
sti dikí tu aretí.
Drómo
ki as kalípsame drómo
imaste ékso ap’ to chróno
théli akóma kupí.
Ki apó ‘ki pu prépi na ímastan tóra
méchri edó afrízi aftó to kenó
tis ébnefsis i ágria óra
o fóvos pollón chronón.
Fantasía ke fonaskía
plái váne ta
sto kenó mas prochorá i Turkía
tóso áneta.
Me ti thíki tu violiu sto cheráki
flóros mathitís
ke ksopíso to alitáki
o mavros petrovolitís.
Páme,
óli eki tragudáme
me to grámma mu tha ‘me
plái eki stus gnostus.
Klino,
sto vunó na epimino
to kenó na mikríno
me tus stíchus aftus.
|