|
Το χειμώνα συλλογιέμαι που θα φτάσει
και το κρύο που θα φέρει ο βοριάς,
τ’ άσπρο χιόνι που τα πάντα θα σκεπάσει
και τα φύλλα θα παγώσει της καρδιάς,
τ’ άσπρο χιόνι που τα πάντα θα σκεπάσει
και τα φύλλα θα παγώσει της καρδιάς
Το χειμώνα συλλογιέμαι κάθε ώρα
και το σπίτι σιωπηλό μα και κλειστό
όταν φτάσουν παγωνιές και μαύρη μπόρα
μη με βρούνε με το τζάκι μου σβηστό,
όταν φτάσουν παγωνιές και μαύρη μπόρα
μη με βρούνε με το τζάκι μου σβηστό
Το χειμώνα συλλογιέμαι που θα φτάσει
να σκεπάσει τη θλιμμένη μου ψυχή
ποιος τον πάγο της καρδιάς μου θα τον σπάσει
όταν έρημος θα ζω μες στη ζωή,
ποιος τον πάγο της καρδιάς μου θα τον σπάσει
όταν έρημος θα ζω μες στη ζωή
|
To chimóna sillogiéme pu tha ftási
ke to krío pu tha féri o voriás,
t’ áspro chióni pu ta pánta tha skepási
ke ta fílla tha pagósi tis kardiás,
t’ áspro chióni pu ta pánta tha skepási
ke ta fílla tha pagósi tis kardiás
To chimóna sillogiéme káthe óra
ke to spíti siopiló ma ke klistó
ótan ftásun pagoniés ke mavri bóra
mi me vrune me to tzáki mu svistó,
ótan ftásun pagoniés ke mavri bóra
mi me vrune me to tzáki mu svistó
To chimóna sillogiéme pu tha ftási
na skepási ti thlimméni mu psichí
pios ton págo tis kardiás mu tha ton spási
ótan érimos tha zo mes sti zoí,
pios ton págo tis kardiás mu tha ton spási
ótan érimos tha zo mes sti zoí
|
