Τον άντρα που αγάπησα,
τον άντρα που επόνεσα,
τον άρπαξε η θάλασσα,
η θάλασσα η φόνισσα.
Έχασα την αγάπη μου
και ζω χωρίς αγάπη,
τον άρπαξε η θάλασσα
και τον κρατάει στα βάθη,
τον άρπαξε η θάλασσα
και τον κρατάει στα βάθη.
Στα πρώτα τα λημέρια μας,
στους δρόμους περιφέρομαι,
θυμάμαι την αγάπη μας
κι απ’ τον καημό μου σέρνομαι.
Έχασα την αγάπη μου
και ζω χωρίς αγάπη,
τον άρπαξε η θάλασσα
και τον κρατάει στα βάθη,
τον άρπαξε η θάλασσα
και τον κρατάει στα βάθη.
|
Ton ántra pu agápisa,
ton ántra pu epónesa,
ton árpakse i thálassa,
i thálassa i fónissa.
Έchasa tin agápi mu
ke zo chorís agápi,
ton árpakse i thálassa
ke ton kratái sta váthi,
ton árpakse i thálassa
ke ton kratái sta váthi.
Sta próta ta liméria mas,
stus drómus periférome,
thimáme tin agápi mas
ki ap’ ton kaimó mu sérnome.
Έchasa tin agápi mu
ke zo chorís agápi,
ton árpakse i thálassa
ke ton kratái sta váthi,
ton árpakse i thálassa
ke ton kratái sta váthi.
|