Μες στης Πάρου τα σοκάκια γνώρισα μια κοπελιά,
όμορφη, ψηλή, ωραία, λυγερή κορμοστασιά,
ανταμώναμε τα βράδια γύρω από την εκκλησιά,
το πρωί στις παραλίες μοιραζόμασταν φιλιά.
Μου ’λεγε πως μ’ αγαπούσε, πως μαζί μου θα γυρνά,
ό, τι ήθελε προκύψει αυτή θα το ξεπερνά,
τώρα ζει μες στην Αθήνα κι έναν άλλον αγαπά
και για μένα τώρα πλέον ούτε θέλει να μιλά.
Το παρελθόν σου γερός μαγνήτης που σε τραβάει δυνατά,
είσαι αδέσποτος κομήτης μες στη δική μου την τροχιά
Όμορφη αλλοδαπή μου στο ‘χω πει κι άλλη φορά,
την αγάπη μην ψαρεύεις μέσα σε θολά νερά,
με τον έναν με τον άλλον δε θα εύρεις προκοπή,
σαν την άδικη κατάρα θα γυρνάς εδώ κι εκεί.
|
Mes stis Páru ta sokákia gnórisa mia kopeliá,
ómorfi, psilí, orea, ligerí kormostasiá,
antamóname ta vrádia giro apó tin ekklisiá,
to pri stis paralíes mirazómastan filiá.
Mu ’lege pos m’ agapuse, pos mazí mu tha girná,
ó, ti íthele prokípsi aftí tha to kseperná,
tóra zi mes stin Athína ki énan állon agapá
ke gia ména tóra pléon ute théli na milá.
To parelthón su gerós magnítis pu se travái dinatá,
ise adéspotos komítis mes sti dikí mu tin trochiá
Όmorfi allodapí mu sto ‘cho pi ki álli forá,
tin agápi min psarevis mésa se tholá nerá,
me ton énan me ton állon de tha evris prokopí,
san tin ádiki katára tha girnás edó ki eki.
|