|
Αερολιμένας Ελευθέριος Βενιζέλος
Πτήση 801 για Λισαβόνα
Τόσος κόσμος μα αυτός τόσο μόνος
Είναι απελπισμένος, μελαγχολικός
Βρίσκεται σε μεγάλο δίλημμα
Δεν ξέρει τι να κάνει
Να φύγει ή να μείνει.
Σας τη χαρίζω την αλήθεια σας,
θα ζω μονάχος μες στο ψέμα μου,
μες στα τραγούδια και στο φεύγα μου,
δεν σας αντέχω τελικά.
Δεν τη μπορώ την αδικία σας,
τους νόμους, τις ανησυχίες σας,
στο πάρτυ της υποκρισίας σας
θ’ απουσιάζω οριστικά.
Ήρθε η ώρα να τους φύγω,
τόσα χρόνια προσπαθώ,
ήρθε η ώρα να τους στείλω
και στα χρώματα της ίριδας να μπω.
Σας τις χαρίζω τις αξίες σας,
τον κόσμο της ευημερίας σας,
μ’ ένα τραγούδι θα βυθίζομαι
μέσα στα μάτια των παιδιών.
Σας επιστρέφω τη μαγεία σας,
το κράτος της απελπισίας σας,
με παρασύρει η πενία σας
σε κούρσα δίχως γυρισμό.
Ήρθε η ώρα να τους φύγω,
τόσα χρόνια προσπαθώ,
ήρθε η ώρα να τους στείλω
και στα χρώματα της ίριδας να μπω.
Και στα χρώματα της ίριδας να μπω.
|
Aeroliménas Elefthérios Oenizélos
Ptísi 801 gia Lisavóna
Tósos kósmos ma aftós tóso mónos
Ine apelpisménos, melagcholikós
Orískete se megálo dílimma
Den kséri ti na káni
Na fígi í na mini.
Sas ti charízo tin alíthia sas,
tha zo monáchos mes sto pséma mu,
mes sta tragudia ke sto fevga mu,
den sas antécho teliká.
Den ti boró tin adikía sas,
tus nómus, tis anisichíes sas,
sto párti tis ipokrisías sas
th’ apusiázo oristiká.
Ήrthe i óra na tus fígo,
tósa chrónia prospathó,
írthe i óra na tus stilo
ke sta chrómata tis íridas na bo.
Sas tis charízo tis aksíes sas,
ton kósmo tis evimerías sas,
m’ éna tragudi tha vithízome
mésa sta mátia ton pedión.
Sas epistréfo ti magia sas,
to krátos tis apelpisías sas,
me parasíri i penía sas
se kursa díchos girismó.
Ήrthe i óra na tus fígo,
tósa chrónia prospathó,
írthe i óra na tus stilo
ke sta chrómata tis íridas na bo.
Ke sta chrómata tis íridas na bo.
|
