Μια μουσική γραμμένη για σένα
σαν ένα τραγούδι παλιό,
σου γράφω απόψε που έμεινα μόνος
με κάποιο θλιμμένο σκοπό.
Θ’ ακούσεις το πιάνο και μία κιθάρα
κι ένα μικρό ακορντεόν,
κι ενώ η φωνή μου θα τρέμει στο βάθος,
εγώ δε θα ‘μαι παρών.
Κι όταν θ’ ακούς το ρεφρέν
στο σπίτι ή μόνη στ’ αμάξι,
τα λόγια του ότι κι αν λεν
για σένα, να ξέρεις πως το ‘χω γράψει.
Κι ενώ ξεγλιστράω στο χαρτί μου μονάχος
και θέλω να σου πω πιο πολλά,
είναι στιγμές που η σιωπή με μαγεύει
μιλάω μ’ αυτή πιο καλά.
Σου φτιάχνω λοιπόν μια μικρή συναυλία
και στέκεις βουβός θεατής
θα παίζει απαλά της καρδιάς το δοξάρι
που τόσο γλυκά οδηγείς.
Κι όταν θ’ ακούς το ρεφρέν
στο σπίτι ή μόνη στ’ αμάξι,
τα λόγια του ότι κι αν λεν
για σένα, να ξέρεις πως το ‘χω γράψει
|
Mia musikí gramméni gia séna
san éna tragudi palió,
su gráfo apópse pu émina mónos
me kápio thlimméno skopó.
Th’ akusis to piáno ke mía kithára
ki éna mikró akornteón,
ki enó i foní mu tha trémi sto váthos,
egó de tha ‘me parón.
Ki ótan th’ akus to refrén
sto spíti í móni st’ amáksi,
ta lógia tu óti ki an len
gia séna, na kséris pos to ‘cho grápsi.
Ki enó kseglistráo sto chartí mu monáchos
ke thélo na su po pio pollá,
ine stigmés pu i siopí me magevi
miláo m’ aftí pio kalá.
Su ftiáchno lipón mia mikrí sinavlía
ke stékis vuvós theatís
tha pezi apalá tis kardiás to doksári
pu tóso gliká odigis.
Ki ótan th’ akus to refrén
sto spíti í móni st’ amáksi,
ta lógia tu óti ki an len
gia séna, na kséris pos to ‘cho grápsi
|