Έρωτα μέγα εραστή
και μόνε ριζοσπάστη,
χτύπα ξανά την πόρτα μου
κι αν είν’ κλειστή, έλα σπάσ’ τη.
Έρωτα αλαφροΐσκιωτε
ενός μωρού το χνούδι,
σαν τον τυφώνα έλα μου
ή σαν γλυκό τραγούδι.
Έρωτα ονειρόκαμπε
των πόθων μου αλώνι,
ψωμί γλυκό, ψωμί πικρό,
χώμα μου, ρίζα, κλώνοι.
Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι το ίδιο πράγμα,
και μόνος και αθάνατος είναι το τέλειο θαύμα.
Θάνατε αν με λυπηθείς,
θάνατος δεν λογιέσαι.
Δε θέλω ξεμωράματα,
ούτε ν’ απολογιέσαι.
Θάνατε άμα σ’ έπεμψε
ο Θεός για την ψυχή μου
είν’ ιερή η ώρα αυτή,
μόν’ έχε την ευχή μου.
Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι το ίδιο πράγμα,
και μόνος και αθάνατος είναι το τέλειο θαύμα.
|
Έrota méga erastí
ke móne rizospásti,
chtípa ksaná tin pórta mu
ki an in’ klistí, éla spás’ ti.
Έrota alafroΐskiote
enós moru to chnudi,
san ton tifóna éla mu
í san glikó tragudi.
Έrota onirókabe
ton póthon mu alóni,
psomí glikó, psomí pikró,
chóma mu, ríza, klóni.
O érotas ki o thánatos ine to ídio prágma,
ke mónos ke athánatos ine to télio thafma.
Thánate an me lipithis,
thánatos den logiése.
De thélo ksemorámata,
ute n’ apologiése.
Thánate áma s’ épempse
o Theós gia tin psichí mu
in’ ierí i óra aftí,
món’ éche tin efchí mu.
O érotas ki o thánatos ine to ídio prágma,
ke mónos ke athánatos ine to télio thafma.
|