Έχω ένα μυστικό,
έναν μικρό σταυρό στο σώμα μου
κι έναν εσπερινό στα λόγια μου.
Έχω και μια πληγή,
μια ανοιχτή ευχή στο χέρι μου
να πίνεις κάθε αυγή, αστέρι μου.
Αλλάζει κάθε που βραδιάζει
τ’ όνειρο μου μοιάζει να ‘ναι ποταμός.
Σκοτάδι του έρωτα σημάδι
τ’ όνειρο του Άδη είν’ ο ουρανός.
Έχω ένα φυλαχτό,
ένα μικρό θεό στον ύπνο μου
κι έναν αυγερινό στον κήπο μου.
Και κάθε Κυριακή
μες στη μικρή μου αυλή χάνομαι,
γεννιέμαι απ’ την αρχή κι αισθάνομαι.
Αλλάζει κάθε που βραδιάζει
τ’ όνειρο μου μοιάζει να ‘ναι ποταμός.
Σκοτάδι του έρωτα σημάδι
τ’ όνειρο του Άδη είν’ ο ουρανός.
|
Έcho éna mistikó,
énan mikró stavró sto sóma mu
ki énan esperinó sta lógia mu.
Έcho ke mia pligí,
mia anichtí efchí sto chéri mu
na pínis káthe avgí, astéri mu.
Allázi káthe pu vradiázi
t’ óniro mu miázi na ‘ne potamós.
Skotádi tu érota simádi
t’ óniro tu Άdi in’ o uranós.
Έcho éna filachtó,
éna mikró theó ston ípno mu
ki énan avgerinó ston kípo mu.
Ke káthe Kiriakí
mes sti mikrí mu avlí chánome,
genniéme ap’ tin archí ki esthánome.
Allázi káthe pu vradiázi
t’ óniro mu miázi na ‘ne potamós.
Skotádi tu érota simádi
t’ óniro tu Άdi in’ o uranós.
|