Όλα γύρω θυμίζουν εσένα
και τα μάτια σου τα φλογισμένα.
Αχ, έρωτά μου βροχή,
αλήθεια μου κι ευχή,
σαν παλιά ενοχή
για μιαν αγάπη χαμένη.
Αχ, έρωτά μου καημέ
του πόθου μου αητέ
ή τώρα ή ποτέ.
Δώσ’ μου φως, του έρωτα το φως
να νιώσω σαν Θεός
ν’ ανάψει η βραδιά.
Πες μου πώς να σε ξεχάσω, πώς
που ήσουν ουρανός
και ξαστεριά.
Πόσες νύχτες χαμένες στο ψέμα
και τραγούδια με λόγια θλιμμένα.
Αχ, έρωτά μου γιορτή,
ανάσα μου κι αρχή,
δώσ’ μου εσύ την πνοή
γιατί είναι η μοίρα μου ξένη.
Αχ, έρωτά μου καημέ
του πόθου μου αητέ
ή τώρα ή ποτέ.
Δώσ’ μου φως, του έρωτα το φως
να νιώσω σαν Θεός
ν’ ανάψει η βραδιά.
Πες μου πώς να σε ξεχάσω, πώς
που ήσουν ουρανός
και ξαστεριά.
|
Όla giro thimízun eséna
ke ta mátia su ta flogisména.
Ach, érotá mu vrochí,
alíthia mu ki efchí,
san paliá enochí
gia mian agápi chaméni.
Ach, érotá mu kaimé
tu póthu mu aité
í tóra í poté.
Dós’ mu fos, tu érota to fos
na nióso san Theós
n’ anápsi i vradiá.
Pes mu pós na se ksecháso, pós
pu ísun uranós
ke ksasteriá.
Póses níchtes chaménes sto pséma
ke tragudia me lógia thlimména.
Ach, érotá mu giortí,
anása mu ki archí,
dós’ mu esí tin pnoí
giatí ine i mira mu kséni.
Ach, érotá mu kaimé
tu póthu mu aité
í tóra í poté.
Dós’ mu fos, tu érota to fos
na nióso san Theós
n’ anápsi i vradiá.
Pes mu pós na se ksecháso, pós
pu ísun uranós
ke ksasteriá.
|