Ο Κωνσταντίνος κίνησε
Ο μικροκωνσταντίνος
Η μάνα του ελύγισε
Κι ελύγισε κι εκείνος
Πού πας γαϊτάνι να χαθείς
Και γκόλφι ν’ αραχνιάσεις
Και μαστραπά Βενετικό
Το φέγγος σου να χάσεις
Ο Κωνσταντίνος δάκρυσε
Ο μικροκωνσταντίνος
Η μάνα του τρεμόσβησε
Τρεμόσβησε κι εκείνος
Πού πας ασημοκούδουνο
Να χάσεις τη λαλιά σου
Και ρόδο μου εκατόφυλλο
Να δώσεις τη θωριά σου
Κι ο Κωνσταντίνος μίλησε
Ο μικροκωνσταντίνος
Κι η μάνα του ερίγησε
Και ρίγησε κι εκείνος
Του θάνατο η άβυσσο
Το χώμα αν δε μετρήσω
Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό, την κόλαση να σβήσω
|
O Konstantínos kínise
O mikrokonstantínos
I mána tu elígise
Ki elígise ki ekinos
Pu pas gaitáni na chathis
Ke gkólfi n’ arachniásis
Ke mastrapá Oenetikó
To féngos su na chásis
O Konstantínos dákrise
O mikrokonstantínos
I mána tu tremósvise
Tremósvise ki ekinos
Pu pas asimokuduno
Na chásis ti laliá su
Ke ródo mu ekatófillo
Na dósis ti thoriá su
Ki o Konstantínos mílise
O mikrokonstantínos
Ki i mána tu erígise
Ke rígise ki ekinos
Tu thánato i ávisso
To chóma an de metríso
Fotiá na kápso ton Parádiso
Neró, tin kólasi na svíso
|