Η νύχτα με φίλησε προτού χαθεί
θησαυροί κάτω απ’ τα χιόνια
το αίμα πάλευε να τιναχτεί
να λυτρωθεί από το σώμα.
Ανάγκη κάποιας θλιβερής αυγής
φωνή παιδιών τη γη σαλεύει
η στείρα λατρεία της σιωπής
ειρωνικά μας σημαδεύει
Πίσω απ’ της σκηνής τα φώτα
εύχομαι να γίνεις όπως πρώτα
μια ψυχή που ψάχνει λίγη αγάπη
μια έρημος που λαχταρά του ουρανού το δάκρυ
Η νύχτα με φίλησε προτού χαθεί
κι η μοναξιά με αρρωσταίνει
τι έχω πάθει να σε κυνηγώ
κι ύστερα πάλι να μου φεύγει
|
I níchta me fílise protu chathi
thisavri káto ap’ ta chiónia
to ema páleve na tinachti
na litrothi apó to sóma.
Anágki kápias thliverís avgís
foní pedión ti gi salevi
i stira latria tis siopís
ironiká mas simadevi
Píso ap’ tis skinís ta fóta
efchome na ginis ópos próta
mia psichí pu psáchni lígi agápi
mia érimos pu lachtará tu uranu to dákri
I níchta me fílise protu chathi
ki i monaksiá me arrosteni
ti écho páthi na se kinigó
ki ístera páli na mu fevgi
|