|
Η Αθήνα πνίγεται και ο ουρανός
Γύρω της τυλίγεται στο μαύρο φως
Κι όσο ιερά είναι η οδός
άλλο τόσο είναι ιερός
Ο τρελός κι ο φτωχός
Μα εμείς οι δυο μέσα στο μαύρο
Κόντρα στον ταύρο με το κόκκινο πανί της καρδιάς
Μες στην αρένα γίναμε ένα
Για κανένα λόγο μη σταματάς
Ο κόσμος βράζει κι έτσι που αλλάζει
Δάκρυ στάζει για ν’ ανάψει η φωτιά
Κι όλα φωτίζουν και ξαναρχίζουν
Μη φοβάσαι πάρε με αγκαλιά
Η Αθήνα πνίγεται κι ο Πειραιάς
Στο γαλάζιο ανοίγεται φυσάει για μας
Κι όσο ιερός είναι ο καημός
άλλο τόσο είναι ιερός
Του Πειραιά ο ουρανός
Σ’ είχα δει ένα βράδυ πίσω απ’ το σκοτάδι
Να χαμογελάς γυμνή
Κράταγες στο χέρι πριν να σου το πω
Όσα νιώθω και ό,τι αγαπώ
|
I Athína pnígete ke o uranós
Giro tis tilígete sto mavro fos
Ki óso ierá ine i odós
állo tóso ine ierós
O trelós ki o ftochós
Ma emis i dio mésa sto mavro
Kóntra ston tavro me to kókkino paní tis kardiás
Mes stin aréna giname éna
Gia kanéna lógo mi stamatás
O kósmos vrázi ki étsi pu allázi
Dákri stázi gia n’ anápsi i fotiá
Ki óla fotízun ke ksanarchízun
Mi fováse páre me agkaliá
I Athína pnígete ki o Pireás
Sto galázio anigete fisái gia mas
Ki óso ierós ine o kaimós
állo tóso ine ierós
Tu Pireá o uranós
S’ icha di éna vrádi píso ap’ to skotádi
Na chamogelás gimní
Krátages sto chéri prin na su to po
Όsa niótho ke ó,ti agapó
|
