Πέντε η ώρα το πρωί
σαν ρόδι ο ήλιος σκάει
και γύρω του σκορπάει
το φως και τη ζωή.
Πέντε η ώρα το πρωί
και το κλειδί γυρίζει
βαριά η πόρτα τρίζει
κι άιντε για το ψωμί.
Εμείς ψηλώνουμε θαρρείς
της ανθρωπιάς το μπόι
γιατί μας γέννησαν γονείς
απ’ του Θεού το σόι.
Πέντε η ώρα το πρωί
στ’ αντρίκιο τ’ ανηφόρι
κι εγώ για πανωφόρι
αγάπη σου ζητώ.
Πέντε η ώρα το πρωί
κι επάνω σ’ ένα τέλι
την πίκρα και το μέλι
για σένα τραγουδώ.
Εμείς ψηλώνουμε θαρρείς
της ανθρωπιάς το μπόι
γιατί μας γέννησαν γονείς
απ’ του Θεού το σόι.
|
Pénte i óra to pri
san ródi o ílios skái
ke giro tu skorpái
to fos ke ti zoí.
Pénte i óra to pri
ke to klidí girízi
variá i pórta trízi
ki áinte gia to psomí.
Emis psilónume tharris
tis anthropiás to bói
giatí mas génnisan gonis
ap’ tu Theu to sói.
Pénte i óra to pri
st’ antríkio t’ anifóri
ki egó gia panofóri
agápi su zitó.
Pénte i óra to pri
ki epáno s’ éna téli
tin píkra ke to méli
gia séna tragudó.
Emis psilónume tharris
tis anthropiás to bói
giatí mas génnisan gonis
ap’ tu Theu to sói.
|