Να `χα τον Προκρούστη φίλο
την μιζέρια να του στείλω
στο κρεβάτι να τη στρώσει
τα ποδάρια να της κόψει.
Να `χα φίλο ένα δράκο
που φυλάει τα πιθάρια
με χρυσάφια και πετράδια
και χρυσόμαλλα τομάρια.
Να `χα μπάρμπα ένα ληστή
να με πάει στη σπηλιά
που `χει κρύψει θησαυρούς
να σου κόβουν τη μιλιά.
Κι όμως τον Χριστάρα έχω
φίλο μου πανάθεμά με
με το λόττο ν’ αγναντεύει
τις Τετάρτες τον θυμάμαι.
|
Na `cha ton Prokrusti fílo
tin mizéria na tu stilo
sto kreváti na ti strósi
ta podária na tis kópsi.
Na `cha fílo éna dráko
pu filái ta pithária
me chrisáfia ke petrádia
ke chrisómalla tomária.
Na `cha bárba éna listí
na me pái sti spiliá
pu `chi krípsi thisavrus
na su kóvun ti miliá.
Ki ómos ton Christára écho
fílo mu panáthemá me
me to lótto n’ agnantevi
tis Tetártes ton thimáme.
|