Το εγώ σου και το πείσμα σου δε θέλεις να τ’ αφήσεις
Νομίζεις είσαι δυνατός και ζόρικα λυγίζεις
Κορώνα στο κεφάλι σου με είχες μη μιλήσεις
Και λες σε όλους γύρω σου δε μ’ είχες αγάπησει
Τους είπες πως τα βράδια σου εμένα μόνο θέλεις
Στις δύσκολες τις ώρες σου εμένανε γυρεύεις
Τους είπες πως τηλέφωνα με παίρνεις μες στις νύχτες
Γιατί έτσι ξέρουν να αγαπούν μονάχα οι αλήτες
Κομμάτια είμαι για σένανε αλλού όταν κοιτάς
Και αν κάποτε χωρίσουμε θα σπάσει η καρδιά
Αυτά πάντα μου έλεγες εσύ γι’ άλλη καμιά
Κι αν δήθεν τώρα ξέχασες, θυμάμαι εγώ καλά
Τους είπες πως τα βράδια σου εμένα μόνο θέλεις
Στις δύσκολες τις ώρες σου εμένανε γυρεύεις
Τους είπες πως τηλέφωνα με παίρνεις μες στις νύχτες
Γιατί έτσι ξέρουν να αγαπούν μονάχα οι αλήτες
|
To egó su ke to pisma su de thélis na t’ afísis
Nomízis ise dinatós ke zórika ligizis
Koróna sto kefáli su me iches mi milísis
Ke les se ólus giro su de m’ iches agápisi
Tus ipes pos ta vrádia su eména móno thélis
Stis dískoles tis óres su eménane girevis
Tus ipes pos tiléfona me pernis mes stis níchtes
Giatí étsi ksérun na agapun monácha i alítes
Kommátia ime gia sénane allu ótan kitás
Ke an kápote chorísume tha spási i kardiá
Aftá pánta mu éleges esí gi’ álli kamiá
Ki an díthen tóra kséchases, thimáme egó kalá
Tus ipes pos ta vrádia su eména móno thélis
Stis dískoles tis óres su eménane girevis
Tus ipes pos tiléfona me pernis mes stis níchtes
Giatí étsi ksérun na agapun monácha i alítes
|