Αχ, πικραμένε μου χιονιά
απ’ όσο φτάνω, πιο βαθιά συγχώρεσέ με
Κι αν έχω πέσει απ’ τα ψηλά,
πήγαινε λίγο πιο μπροστά και τράβηξέ με.
Κι ό,τι κράτησα κρυφό
κι ό,τι μοιάζει μακρινό
θα στο χαρίσω.
Είναι η μοίρα μου βαριά
κι ο δρόμος δίχως ξαστεριά
για να βαδίσω.
Αχ, πικραμένε μου χιονιά
έλα για λίγο στα παλιά και αντάμωσέ με
Έχω μια πέτρα αγκαλιά,
κι αν πάρω φόρα για βουτιά, σταμάτησέ με.
|
Ach, pikraméne mu chioniá
ap’ óso ftáno, pio vathiá sigchóresé me
Ki an écho pési ap’ ta psilá,
pígene lígo pio brostá ke tráviksé me.
Ki ó,ti krátisa krifó
ki ó,ti miázi makrinó
tha sto charíso.
Ine i mira mu variá
ki o drómos díchos ksasteriá
gia na vadíso.
Ach, pikraméne mu chioniá
éla gia lígo sta paliá ke antámosé me
Έcho mia pétra agkaliá,
ki an páro fóra gia vutiá, stamátisé me.
|