|
Κάμαρη ερημική
ένα τηλέφωνο βουβό
για συντροφιά σου
Μπαρ με φώτα και βουή
να κοροϊδεύουν πιο πολύ
τη μοναξιά σου
Φίλοι της στιγμής, γνωστοί
στον καθρέφτη μέσα εσύ
μια ματιά μαχαίρι και κρασί
κάτι σαν χάδι
Άδειοι δρόμοι σκοτεινοί
χαμένες νύχτες μες στης πόλης
το πηγάδι
Αλμυρό νερό η ζωή
κι εσύ πηγή γλυκιά κι αδέξια
στο σκοτάδι
Μη φοβάσαι μη ρωτάς
κράτησε με μη μιλάς
ένα τραγουδάκι θα σου πω
για την αγάπη
Έχεις πάντοτε μια σκιά
σκουριά της νύχτας
στα παιδιάστικα σου μάτια
Μάτια θάλασσα βαθιά
άγριες γοργόνες
και κρυστάλλινα παλάτια
Μη φοβάσαι μη ρωτάς
θάλασσα μου μη μιλάς
άλλη αλήθεια δεν υπάρχει πια
απ’ την αγάπη
|
Kámari erimikí
éna tiléfono vuvó
gia sintrofiá su
Bar me fóta ke vuí
na koroidevun pio polí
ti monaksiá su
Fíli tis stigmís, gnosti
ston kathréfti mésa esí
mia matiá macheri ke krasí
káti san chádi
Άdii drómi skotini
chaménes níchtes mes stis pólis
to pigádi
Almiró neró i zoí
ki esí pigí glikiá ki adéksia
sto skotádi
Mi fováse mi rotás
krátise me mi milás
éna tragudáki tha su po
gia tin agápi
Έchis pántote mia skiá
skuriá tis níchtas
sta pediástika su mátia
Mátia thálassa vathiá
ágries gorgónes
ke kristállina palátia
Mi fováse mi rotás
thálassa mu mi milás
álli alíthia den ipárchi pia
ap’ tin agápi
|
