|
Τραγουδώ, τραγουδώ το νησί μου,
που ‘ναι τόσο μικρό για να μπορεί,
που ‘ναι τόσο μικρό για να μπορεί
σαν πουλί να χωρέσει στη χούφτα μου.
Που `ναι τόσο μεγάλο να μπορεί
να χωρά την ακέρια ανθρωπότητα
όπως κλείνει μια μόνη σταγόνα
τον πλατύν ωκεανό που την γέννησε.
Τραγουδώ, τραγουδώ τους ανθρώπους,
του νησιού μου κι εκείνους που πέρασαν,
κι ολοτρόγυρα ανθίζουν τα χνάρια τους
κι εκεινούς όπου σήμερα οδεύουνε
στην σκληρήν ανηφόρα κι εκείνους
που θε να ‘ρθουν να πούνε βροντόφωνο,
που θε να ‘ρθουν να πούνε βροντόφωνο
της χαράς, της χαράς το τραγούδι.
Ω, δεν τις κλείνω, δεν τις χάνω τις φτερούγες μου
κειο το τραγούδι που θε να ‘ρθει δεν ξεχάνω.
Τραγουδώ τους ανθρώπους που θα ‘ρθουν.
Τραγουδώ τους ανθρώπους που θα `χουν
για θροφή στα πνευμόνια τους, λεύτερο
τον πλατύν ουρανό μας που θα ‘χουν
όλο τούτο το χώμα μας λεύτερο, όλο τούτο το χώμα μας λεύτερο,
όλο τούτο το χώμα μας λεύτερο σαν αφέντες να το δρασκελίσουν.
Ω, δεν τις κλείνω, δεν τις χάνω τις φτερούγες μου
κειο το τραγούδι που θε να ‘ρθει δεν ξεχάνω.
Τραγουδώ τους ανθρώπους που θα `χουνε
κάθε χρόνο πολύ να θερίσουν
μες στ’ αλώνια πολύ να χορέψουνε
και πολύ τη χαρά τους βροντόφωνα
και πολύ τη χαρά τους βροντόφωνα
να την πούνε, να την τραγουδήσουν.
Πως θ’ αστράφτει στ’ αλώνια ο χιλιόδιπλος
ο χορός πως θ’ αστράφτουν τα μάτια.
Ω, δεν τις κλείνω, δεν τις χάνω τις φτερούγες μου
κειο το τραγούδι που θε να `ρθει δεν ξεχάνω.
Πως θ’ αστράφτουν τα γέλια ξεδίπλωτα
σα σημαίες νικητήριες στον ήλιο!
Πως θ’ αστράφτετε κι’ όλες ξεδίπλωτες
μουσικές του νησιού μου Αυγορίτισσα,
Ακαθιώτισσα, Παραλιμνίτισσα,
Καρπασίτισσα, Λευκονοικιάτισσα,
και Πεγιώτισσα εσύ και Παφίτικη
ω, γλυκά του νησιού μου, πιστρόφια!
Κυπραία φωνή ‘μαι και δε χάνω τις φτερούγες μου
κειο το τραγούδι που θε να `ρθει δεν ξεχάνω.
|
Tragudó, tragudó to nisí mu,
pu ‘ne tóso mikró gia na bori,
pu ‘ne tóso mikró gia na bori
san pulí na chorési sti chufta mu.
Pu `ne tóso megálo na bori
na chorá tin akéria anthropótita
ópos klini mia móni stagóna
ton platín okeanó pu tin génnise.
Tragudó, tragudó tus anthrópus,
tu nisiu mu ki ekinus pu pérasan,
ki olotrógira anthízun ta chnária tus
ki ekinus ópu símera odevune
stin sklirín anifóra ki ekinus
pu the na ‘rthun na pune vrontófono,
pu the na ‘rthun na pune vrontófono
tis charás, tis charás to tragudi.
O, den tis klino, den tis cháno tis fteruges mu
kio to tragudi pu the na ‘rthi den ksecháno.
Tragudó tus anthrópus pu tha ‘rthun.
Tragudó tus anthrópus pu tha `chun
gia throfí sta pnevmónia tus, leftero
ton platín uranó mas pu tha ‘chun
ólo tuto to chóma mas leftero, ólo tuto to chóma mas leftero,
ólo tuto to chóma mas leftero san aféntes na to draskelísun.
O, den tis klino, den tis cháno tis fteruges mu
kio to tragudi pu the na ‘rthi den ksecháno.
Tragudó tus anthrópus pu tha `chune
káthe chróno polí na therísun
mes st’ alónia polí na chorépsune
ke polí ti chará tus vrontófona
ke polí ti chará tus vrontófona
na tin pune, na tin tragudísun.
Pos th’ astráfti st’ alónia o chiliódiplos
o chorós pos th’ astráftun ta mátia.
O, den tis klino, den tis cháno tis fteruges mu
kio to tragudi pu the na `rthi den ksecháno.
Pos th’ astráftun ta gélia ksedíplota
sa simees nikitíries ston ílio!
Pos th’ astráftete ki’ óles ksedíplotes
musikés tu nisiu mu Avgorítissa,
Akathiótissa, Paralimnítissa,
Karpasítissa, Lefkonikiátissa,
ke Pegiótissa esí ke Pafítiki
o, gliká tu nisiu mu, pistrófia!
Kiprea foní ‘me ke de cháno tis fteruges mu
kio to tragudi pu the na `rthi den ksecháno.
|
