Τρεις η ώρα ξημερώματα
της αγάπης τα αρώματα
βγαίνουν πάλι μεθυσμένα
σκόρπια και λαχανιασμένα.
Τρεις η ώρα, μεσονύχτι μου
λιώνεις πάλι μες στο δίχτυ μου,
τέρμα του Θεού τα μάτια
χάδια και κορμιά κομμάτια.
Τρεις η ώρα κι η απόλαυση
παίρνει χρώμα κι απ’ την κόλαση,
τρεις η ώρα κι ανατρέπονται
όσα δε μας επιτρέπονται.
Τρεις η ώρα ξημερώματα
της καρδιάς τα μαχαιρώματα
μες στον πιο γλυκό τους πόνο
κόβουν σε φιλιά τον χρόνο.
Τρεις η ώρα, μεσονύχτι μου
ψάχνεις όαση στο δίχτυ μου,
σ’ έναν κόσμο που πεθαίνει
η αγάπη ανασταίνει.
|
Tris i óra ksimerómata
tis agápis ta arómata
vgenun páli methisména
skórpia ke lachaniasména.
Tris i óra, mesoníchti mu
liónis páli mes sto díchti mu,
térma tu Theu ta mátia
chádia ke kormiá kommátia.
Tris i óra ki i apólafsi
perni chróma ki ap’ tin kólasi,
tris i óra ki anatréponte
ósa de mas epitréponte.
Tris i óra ksimerómata
tis kardiás ta macherómata
mes ston pio glikó tus póno
kóvun se filiá ton chróno.
Tris i óra, mesoníchti mu
psáchnis óasi sto díchti mu,
s’ énan kósmo pu petheni
i agápi anasteni.
|