|
Ο δρόμος κάθε νύχτα μοιάζει
σινεμά και μας τους δυο προβάλλει
το μυαλό μου πάει χάνεται
και από την τρέλα ποιος να με βγάλει
Τρελαίνομαι μ’ακολουθούν σκιές
όπου βρεθώ με κυνηγούν δικές σου ματιές
έχεις γεννηθεί για να με καις
Τρελαίνομαι που είσαι να με δεις
βάζω φωτιά στο δισταγμό για να ξαναρθείς
δωσ’ μου πριν χαθώ φιλί ζωής, φιλί ζωής
Ο δρόμος τη δική παίρνει τη μορφή
κι εγώ που θα πας φωνάζω
το μυαλό μου πάει χάνεται
και πρέπει να στο πω πως δε τη βγάζω
Τρελαίνομαι μ’ ακολουθούν σκιές
όπου βρεθώ με κυνηγούν δικές σου ματιές
έχεις γεννηθεί για να με καις
Τρελαίνομαι που είσαι να με δεις
βάζω φωτιά στο δισταγμό για να ξαναρθείς
δωσ’ μου πριν χαθώ φιλί ζωής, φιλί ζωής
|
O drómos káthe níchta miázi
sinemá ke mas tus dio proválli
to mialó mu pái chánete
ke apó tin tréla pios na me vgáli
Trelenome m’akoluthun skiés
ópu vrethó me kinigun dikés su matiés
échis gennithi gia na me kes
Trelenome pu ise na me dis
vázo fotiá sto distagmó gia na ksanarthis
dos’ mu prin chathó filí zoís, filí zoís
O drómos ti dikí perni ti morfí
ki egó pu tha pas fonázo
to mialó mu pái chánete
ke prépi na sto po pos de ti vgázo
Trelenome m’ akoluthun skiés
ópu vrethó me kinigun dikés su matiés
échis gennithi gia na me kes
Trelenome pu ise na me dis
vázo fotiá sto distagmó gia na ksanarthis
dos’ mu prin chathó filí zoís, filí zoís
|
