|
Εγώ, παιδί μου, είμαι τρελή
και λούζομαι μες στη βροχή,
όταν οι άλλοι πνίγονται σε μια ψιχάλα!
εγώ, παιδί μου, είμαι τρελή
γι’ αυτό με πάει το φιλί
‘κει που σε πάνε τα τραγούδια τα μεγάλα.
Κι όταν έρχεται το βράδυ, τότε απλώνω στο σκοτάδι
τη φωνή μου και το κλάμα ως τους ουρανούς,
κι όσοι ξέρουν ν’ αγαπάνε έρχονται και τραγουδάμε
και παρέα τότε πάμε μες τους ουρανούς,
Εγώ, παιδί μου, είμαι τρελή!
Εγώ, παιδί μου, είμαι τρελή
κι είμαι για όλα ικανή
κι όπως πονάω έτσι εύκολα αγαπάω,
εγώ, παιδί μου, είμαι τρελή
έτσι μου λεν’ από παιδί
όσοι δεν έχουνε καρδιά για να αγαπήσουν.
Κι όταν έρχεται το βράδυ τότε απλώνω στο σκοτάδι
τη φωνή μου και το κλάμα ως τους ουρανούς,
κι όσοι ξέρουν ν’ αγαπάνε έρχονται και τραγουδάμε
και παρέα τότε πάμε μες στους ουρανούς,
Εγώ, παιδί μου, είμαι τρελή!
|
Egó, pedí mu, ime trelí
ke luzome mes sti vrochí,
ótan i álli pnígonte se mia psichála!
egó, pedí mu, ime trelí
gi’ aftó me pái to filí
‘ki pu se páne ta tragudia ta megála.
Ki ótan érchete to vrádi, tóte aplóno sto skotádi
ti foní mu ke to kláma os tus uranus,
ki ósi ksérun n’ agapáne érchonte ke tragudáme
ke paréa tóte páme mes tus uranus,
Egó, pedí mu, ime trelí!
Egó, pedí mu, ime trelí
ki ime gia óla ikaní
ki ópos ponáo étsi efkola agapáo,
egó, pedí mu, ime trelí
étsi mu len’ apó pedí
ósi den échune kardiá gia na agapísun.
Ki ótan érchete to vrádi tóte aplóno sto skotádi
ti foní mu ke to kláma os tus uranus,
ki ósi ksérun n’ agapáne érchonte ke tragudáme
ke paréa tóte páme mes stus uranus,
Egó, pedí mu, ime trelí!
|
