Τρελή, τι κάθεσαι και λες
τα περασμένα μην τα κλαις.
Ό,τι ήταν, πάει, πέρασε
ο χρόνος το προσπέρασε.
Στα μάτια σου, τα δυο νησιά
μ’ αυτή την κοσμοχαλασιά
το ψέμα διαλύθηκε
και το κορμί σου πλύθηκε.
Είν’ η ζωή της άνοιξης λουλούδι
κι εσύ το πιο όμορφο που γράφτηκε τραγούδι.
Κι αν είσαι μόνη σου ξανά
κι αν έζησες στο πουθενά,
η αγάπη που ονειρεύτηκες
θα ‘ρθει γιατί παιδεύτηκες.
Περπάτα μέσα στη βροχή
έτσι κι αλλιώς έχεις βραχεί,
το παρελθόν σου δέξου το
το μέλλον καταδέξου το.
Είν’ η ζωή της άνοιξης λουλούδι
κι εσύ το πιο όμορφο που γράφτηκε τραγούδι.
|
Trelí, ti káthese ke les
ta perasména min ta kles.
Ό,ti ítan, pái, pérase
o chrónos to prospérase.
Sta mátia su, ta dio nisiá
m’ aftí tin kosmochalasiá
to pséma dialíthike
ke to kormí su plíthike.
In’ i zoí tis ániksis luludi
ki esí to pio ómorfo pu gráftike tragudi.
Ki an ise móni su ksaná
ki an ézises sto puthená,
i agápi pu onireftikes
tha ‘rthi giatí pedeftikes.
Perpáta mésa sti vrochí
étsi ki alliós échis vrachi,
to parelthón su déksu to
to méllon katadéksu to.
In’ i zoí tis ániksis luludi
ki esí to pio ómorfo pu gráftike tragudi.
|