|
Στη τρελή ζωγραφιά του μυαλού
σε κοιτάζω ξανά κι ας τρομάζω
χρώματα μεθυσμένα χορεύουν στον καπνό
σου τραγουδώ κι εκείνα μου παίζουνε κρυφτό
Στο θολό το ποτήρι μου μέσα
πέφτει πάλι απαλά η μιλιά σου
πρόσωπα ξαναμμένα, λόγια χιλιοειπωμένα
δες κατεβαίνουν τ’ άστρα, πες μου τι τρέχει εδώ
Σε πετώ ξαφνικά να σε πνίξω
κι απορώ να σε πιω, να σε κρύψω
δεμένα τα μαλλιά σου σε νύχτα θαλασσιά
ο κόσμος ξεμακραίνει κι όλα είναι πιο απλά
Δεμένα τα μαλλιά σου σε νύχτα θαλασσιά
ο κόσμος ξεμακραίνει κι όλα είναι πιο απλά
|
Sti trelí zografiá tu mialu
se kitázo ksaná ki as tromázo
chrómata methisména chorevun ston kapnó
su tragudó ki ekina mu pezune kriftó
Sto tholó to potíri mu mésa
péfti páli apalá i miliá su
prósopa ksanamména, lógia chilioipoména
des katevenun t’ ástra, pes mu ti tréchi edó
Se petó ksafniká na se pníkso
ki aporó na se pio, na se krípso
deména ta malliá su se níchta thalassiá
o kósmos ksemakreni ki óla ine pio aplá
Deména ta malliá su se níchta thalassiá
o kósmos ksemakreni ki óla ine pio aplá
|
