Θέατρο του παραλόγου παίζουμε κι οι δυο
Έτσι αρρωστημένα μ’ αγαπάς και σ’ αγαπώ
Με ζηλεύεις σε ζηλεύω και μαλώνουμε
Και μια αγάπη δίχως λόγο εξοντώνουμε
Στο τρελοκομείο, στο τρελοκομείο
Δε θα πάει ένας θα μας πάνε και τους δυο
Στο τρελοκομείο τόσο ερωτευμένοι
Θα μας πάνε μέσα με τη τρέλα που μας δέρνει
Θα γραφτεί στην ιστορία η αγάπη μας
Και οι μάχες που ‘χουν γίνει στο κρεβάτι μας
Θα ‘μαστε για χρόνια το σημείο αναφοράς
Όσο το κορμί μου στο κορμί σου θα φοράς
|
Théatro tu paralógu pezume ki i dio
Έtsi arrostiména m’ agapás ke s’ agapó
Me zilevis se zilevo ke malónume
Ke mia agápi díchos lógo eksontónume
Sto trelokomio, sto trelokomio
De tha pái énas tha mas páne ke tus dio
Sto trelokomio tóso erotevméni
Tha mas páne mésa me ti tréla pu mas dérni
Tha grafti stin istoría i agápi mas
Ke i máches pu ‘chun gini sto kreváti mas
Tha ‘maste gia chrónia to simio anaforás
Όso to kormí mu sto kormí su tha forás
|