Βραδιά κατάσπαρτη μ’ αστέρια
εγώ κι εσύ στα δυο μου χέρια.
Γλυκά τ’ αγέρι σου ‘πλεκε γιορντάνι
λυτά μαλλιά, Μαγιάτικο στεφάνι.
Ήταν μεγάλη η νύχτα
κι ήμασταν τόσο μόνοι,
πάγος στα μάτια,
νέκρα στα χείλη,
στα χέρια χιόνι.
Η μέρα θα `ρθει όλη δικιά μας
δε θα χωρέσει στα φιλιά μας.
Θα σου στολίσω τα μαλλιά με στάχυα
δειλά πουλιά στης θάλασσας τα βράχια.
Ήταν μεγάλη η νύχτα
κι ήμασταν τόσο μόνοι,
πάγος στα μάτια,
νέκρα στα χείλη,
στα χέρια χιόνι.
|
Oradiá katásparti m’ astéria
egó ki esí sta dio mu chéria.
Gliká t’ agéri su ‘pleke giorntáni
litá malliá, Magiátiko stefáni.
Ήtan megáli i níchta
ki ímastan tóso móni,
págos sta mátia,
nékra sta chili,
sta chéria chióni.
I méra tha `rthi óli dikiá mas
de tha chorési sta filiá mas.
Tha su stolíso ta malliá me stáchia
dilá puliá stis thálassas ta vráchia.
Ήtan megáli i níchta
ki ímastan tóso móni,
págos sta mátia,
nékra sta chili,
sta chéria chióni.
|