|
Ωραία μου Ακρόπολη, ωραία μου Ελλάς
τα ψεύτικα τα λόγια δεν βγήκαν από μας
Ζηλέψανε τα πλούτη σου οι εχθροί της Χαλιμάς
το παραμύθι τσάκισαν δεν πίστεψαν και εμάς
Θέλω να φύγω, να αλλάξω Θεό
να σπάσω τη μπάρα για να σωθώ
Θέλω να τρέξω, να φύγω από δω
Σ’ αυτό τον καθρέφτη δεν είμαι εγώ!
Ωραία μου Ακρόπολη, ωραία μου Ελλάς
την ομορφιά σου λάτρεψα, μα δε με ξεγελάς
Μια σαν την πόρνη που αλλάζει πλευρό…
μια σαν το χώμα που ψάχνει νερό…
Μου τάζεις, σου δίνω, μετά με πετάς
και πάνω στις στάχτες μου τσαλαπατάς….
Θέλω να φύγω, να αλλάξω Θεό
να σπάσω τη μπάρα για να σωθώ
Θέλω να τρέξω, να φύγω από δω
Σ’ αυτόν το καθρέφτη δεν είμαι εγώ!
|
Orea mu Akrópoli, orea mu Ellás
ta pseftika ta lógia den vgíkan apó mas
Zilépsane ta pluti su i echthri tis Chalimás
to paramíthi tsákisan den pístepsan ke emás
Thélo na fígo, na allákso Theó
na spáso ti bára gia na sothó
Thélo na trékso, na fígo apó do
S’ aftó ton kathréfti den ime egó!
Orea mu Akrópoli, orea mu Ellás
tin omorfiá su látrepsa, ma de me ksegelás
Mia san tin pórni pu allázi plevró…
mia san to chóma pu psáchni neró…
Mu tázis, su díno, metá me petás
ke páno stis stáchtes mu tsalapatás….
Thélo na fígo, na allákso Theó
na spáso ti bára gia na sothó
Thélo na trékso, na fígo apó do
S’ aftón to kathréfti den ime egó!
|
