Θα περπατήσω μοναχός κι αυτό το βράδυ
μήπως και βρω της λησμονιάς σου το νερό
και σε υπόγεια σκοτεινά θα βρω σημάδι
μ’ ένα ποτήρι ως της αυγής τον πανικό
Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ’ το δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο
Σ’ ένα ποτήρι με φυτίλι αναμμένο
βλέπω τα μάτια σου και κλαίω σιωπηλά
και το μυαλό μου που είναι πάλι θολωμένο
στριφογυρνά των τραγουδιών σου τη θηλιά
Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ’ το δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο
|
Tha perpatíso monachós ki aftó to vrádi
mípos ke vro tis lismoniás su to neró
ke se ipógia skotiná tha vro simádi
m’ éna potíri os tis avgís ton panikó
Tsigáro atélioto varí i monaksiá mu
miázi gineka kurasméni ap’ to drómo
ríchni to gélio tis ke káthete kontá mu
kernái ta epómena ke me chtipái ston ómo
S’ éna potíri me fitíli anamméno
vlépo ta mátia su ke kleo siopilá
ke to mialó mu pu ine páli tholoméno
strifogirná ton tragudión su ti thiliá
Tsigáro atélioto varí i monaksiá mu
miázi gineka kurasméni ap’ to drómo
ríchni to gélio tis ke káthete kontá mu
kernái ta epómena ke me chtipái ston ómo
|