|
Παίζουν τυφλόμυγα στο δρόμο τα παιδιά
κι είναι οι μορφές τους τρομαγμένα περιστέρια
μου έδειχνες το Σείριο μια βραδιά
μα εγώ δεν είχα μάτια γι άλλα αστέρια
Τα χρόνια πέρασαν περνάμε άλλη φάση
κι αν σε προσπέρασα δε σ’ έχω ξεπεράσει
όχι δεν είναι η μοναξιά που με πειράζει
μόνο το βλέμμα ενός παιδιού που με κοιτάζει
πόσο σου μοιάζει πόσο μου μοιάζει
Ποιον ξεναγείς απόψε στ’ άστρα του ουρανού σου
και με τα παραμύθια σου ποιον ξεγελάς
αυτά που τώρα τα θυμάσαι και γελάς
σου κλέβαν κάποτε τον ύπνο και τον νου σου
Τα χρόνια πέρασαν περνάμε άλλη φάση
κι αν σε προσπέρασα δε σ’ έχω ξεπεράσει
όχι δεν είναι η μοναξιά που με πειράζει
μόνο το βλέμμα ενός παιδιού που με κοιτάζει
πόσο σου μοιάζει πόσο μου μοιάζει
|
Pezun tiflómiga sto drómo ta pediá
ki ine i morfés tus tromagména peristéria
mu édichnes to Sirio mia vradiá
ma egó den icha mátia gi álla astéria
Ta chrónia pérasan pernáme álli fási
ki an se prospérasa de s’ écho kseperási
óchi den ine i monaksiá pu me pirázi
móno to vlémma enós pediu pu me kitázi
póso su miázi póso mu miázi
Pion ksenagis apópse st’ ástra tu uranu su
ke me ta paramíthia su pion ksegelás
aftá pu tóra ta thimáse ke gelás
su klévan kápote ton ípno ke ton nu su
Ta chrónia pérasan pernáme álli fási
ki an se prospérasa de s’ écho kseperási
óchi den ine i monaksiá pu me pirázi
móno to vlémma enós pediu pu me kitázi
póso su miázi póso mu miázi
|
