Μια φορά μες στη φωτιά εμείς
δυο ψυχές στο φως μιας αστραπής
δυο παιδιά που γελούν στη βροχή
μα τώρα πια σιωπή ναι σιωπή
Κι αν λες πως νιώθεις τύψεις τύψεις
που ’σβησες μια πυρκαγιά
τύψεις τύψεις που ’φυγες μακριά
δε θέλω ούτε καλημέρα μέρα
πια δε σ’ αγαπώ
με θέλει άλλος και τώρα τη ζωή θα χαρώ
Το πρωί που έφυγες εσύ
είπα πως τελειώνει η ζωή
μα πάει καιρός που γυρνάει ο τροχός
κοιτάω ψηλά και ζω ξαναζώ
Κι αν λες πως νιώθεις τύψεις τύψεις
που ‘σβησες μια πυρκαγιά
δε θα μου λείψεις λείψεις
φύγε μακριά
δε θέλω ούτε καλημέρα μέρα
πια δε σ’ αγαπώ
με θέλει άλλος και τώρα τη ζωή θα χαρώ
ναι να το ξέρεις πως τώρα ξαναζώ
ναι να το ξέρεις πως τώρα τη ζωή θα χαρώ
|
Mia forá mes sti fotiá emis
dio psichés sto fos mias astrapís
dio pediá pu gelun sti vrochí
ma tóra pia siopí ne siopí
Ki an les pos nióthis típsis típsis
pu ’svises mia pirkagiá
típsis típsis pu ’figes makriá
de thélo ute kaliméra méra
pia de s’ agapó
me théli állos ke tóra ti zoí tha charó
To pri pu éfiges esí
ipa pos telióni i zoí
ma pái kerós pu girnái o trochós
kitáo psilá ke zo ksanazó
Ki an les pos nióthis típsis típsis
pu ‘svises mia pirkagiá
de tha mu lipsis lipsis
fíge makriá
de thélo ute kaliméra méra
pia de s’ agapó
me théli állos ke tóra ti zoí tha charó
ne na to kséris pos tóra ksanazó
ne na to kséris pos tóra ti zoí tha charó
|