Τώρα,
στης φωτιάς την ώρα
του έρωτα τα δώρα
πέταξες σε μια γωνιά
στης ψυχής μου τα σκαλιά
και η χαρά μου μια σταλιά
τώρα τώρα…
Νησάκι άγνωστο του ανθρώπου η ψυχή
κρυμμένο μέσα στην υδρόγειο σε χάρτες
χωρίς το χάδι της αγάπης θα χαθεί
με ναυαγούς θα ζει μονάχα κι αυταπάτες
Τώρα
στου θυμού την ώρα
σε μια κατηφόρα
με αλάτι στην πληγή
πόνεσε βαθιά η στιγμή
δρόμο άλλαξε η ζωή
Τώρα τώρα
|
Tóra,
stis fotiás tin óra
tu érota ta dóra
pétakses se mia goniá
stis psichís mu ta skaliá
ke i chará mu mia staliá
tóra tóra…
Nisáki ágnosto tu anthrópu i psichí
krimméno mésa stin idrógio se chártes
chorís to chádi tis agápis tha chathi
me nafagus tha zi monácha ki aftapátes
Tóra
stu thimu tin óra
se mia katifóra
me aláti stin pligí
pónese vathiá i stigmí
drómo állakse i zoí
Tóra tóra
|