Ήρθες απ’ το πουθενά
Όλα έμοιαζαν χαμένα
Και τα άλλαξες
Γκρέμισα ναούς και τους έχτισες
Ήμουνα νεκρός και μ’ ανέστησες
Μες στο σώμα μου με κατέκλυσες
Τώρα
Περιθώρια στενά, είχα πάντοτε αλλά
Μόνο μ’ ένα σου φιλί, μ’ έκανες απ’ την αρχή
Να παλέψω δίχως φως, να φωτίσει ο ουρανός
Δίχως τέλος και αρχή, θα ‘σαι κάθε λογική
Ήρθες απ’ το πουθενά,
Όλα έμοιαζαν χαμένα
Και τα άλλαξες
Γκρέμισα ναούς και τους έχτισες
Ήμουνα νεκρός και μ’ ανέστησες
Μες στο σώμα μου με κατέκλυσες
Τώρα
Στο σκοτάδι και στο φως, δίχως θύματα γυμνός
Ένα άγγιγμα μπορεί να σ’ αλλάξει τη ζωή
Τώρα ότι κι αν συμβεί ξέρω πως θα είσαι εκεί
Με λιακάδα και βροχή ν’ απαλύνεις την πληγή …
|
Ήrthes ap’ to puthená
Όla émiazan chaména
Ke ta állakses
Gkrémisa naus ke tus échtises
Ήmuna nekrós ke m’ anéstises
Mes sto sóma mu me katéklises
Tóra
Perithória stená, icha pántote allá
Móno m’ éna su filí, m’ ékanes ap’ tin archí
Na palépso díchos fos, na fotísi o uranós
Díchos télos ke archí, tha ‘se káthe logikí
Ήrthes ap’ to puthená,
Όla émiazan chaména
Ke ta állakses
Gkrémisa naus ke tus échtises
Ήmuna nekrós ke m’ anéstises
Mes sto sóma mu me katéklises
Tóra
Sto skotádi ke sto fos, díchos thímata gimnós
Έna ángigma bori na s’ alláksi ti zoí
Tóra óti ki an simvi kséro pos tha ise eki
Me liakáda ke vrochí n’ apalínis tin pligí …
|