Έχω γίνει για όλους τώρα μια ξένη.
Μέσα μου έχω μια καρδιά που σωπαίνει.
Και δε θέλω πια όταν φταίω να πληρώσω.
Έχω δώσει ό,τι είχα να δώσω.
Είχα γίνει ένα ανθρώπινο ίσως,
ξέχασα τι λένε αγάπη, τι μίσος.
Κι όλο λάθη στη ζωή μου είχα κάνει,
όμως, τώρα φτάνει.
Τώρα εγώ! Ό,τι θέλω εγώ!
Όπως θέλω θα ζήσω
και δε θα ζητήσω άλλη γνώμη γι’ αυτό.
Τώρα εγώ! Επιτέλους εγώ!
Τώρα ζω πια για μένα,
δε φοβάμαι κανένα εγώ! Τώρα εγώ!
Έχω φτάσει τώρα πια στο σημείο
με το πρώτο λάθος να λέω «αντίο»,
κι ούτε που γυρνάω να δω τι αφήνω.
Δε με κρίνουν πια, εγώ τώρα κρίνω.
Δε με νοιάζει η απονιά αν είν’ μεγάλη.
Πόνεσα πολύ, ας πονέσουν κι οι άλλοι.
Όλο λάθη στη ζωή μου έχω κάνει,
όμως, τώρα φτάνει.
Τώρα εγώ! Ό,τι θέλω εγώ!
Όπως θέλω θα ζήσω
και δε θα ζητήσω άλλη γνώμη γι’ αυτό.
Τώρα εγώ! Επιτέλους εγώ!
Τώρα ζω πια για μένα,
δε φοβάμαι κανένα εγώ! Τώρα εγώ!
|
Έcho gini gia ólus tóra mia kséni.
Mésa mu écho mia kardiá pu sopeni.
Ke de thélo pia ótan fteo na pliróso.
Έcho dósi ó,ti icha na dóso.
Icha gini éna anthrópino ísos,
kséchasa ti léne agápi, ti mísos.
Ki ólo láthi sti zoí mu icha káni,
ómos, tóra ftáni.
Tóra egó! Ό,ti thélo egó!
Όpos thélo tha zíso
ke de tha zitíso álli gnómi gi’ aftó.
Tóra egó! Epitélus egó!
Tóra zo pia gia ména,
de fováme kanéna egó! Tóra egó!
Έcho ftási tóra pia sto simio
me to próto láthos na léo «antío»,
ki ute pu girnáo na do ti afíno.
De me krínun pia, egó tóra kríno.
De me niázi i aponiá an in’ megáli.
Pónesa polí, as ponésun ki i álli.
Όlo láthi sti zoí mu écho káni,
ómos, tóra ftáni.
Tóra egó! Ό,ti thélo egó!
Όpos thélo tha zíso
ke de tha zitíso álli gnómi gi’ aftó.
Tóra egó! Epitélus egó!
Tóra zo pia gia ména,
de fováme kanéna egó! Tóra egó!
|