Όταν απ’ όλους πια περιφρονηθείς
τότε θα νιώσεις τι άξιζα για σένα
στην παγωνιά σου θα ζητάς την ζεστασιά μου
τα δυο μου χέρια τα δυο χείλη την καρδιά μου
Τώρα γελάς μ’ αύριο θα κλαις
όταν στον καθρέφτη τις ρυτίδες σου θα δεις
τότε ποια χέρια θα σ’ αγκαλιάζουν
με της αγάπης την ανάμνηση θα ζεις
την τρικυμία της ζωής σου σαν διαβείς
θα `ρθει γαλήνη στην άδεια την καρδιά σου
τότε τον πόνο και το δάκρυ θ’ αγαπήσεις
μα δε σου εύχομαι ποτέ να δυστυχήσεις
Τώρα γελάς μ’ αύριο θα κλαις
όταν στον καθρέφτη τις ρυτίδες σου θα δεις
τότε ποια χέρια θα σ’ αγκαλιάζουν
με της αγάπης την ανάμνηση θα ζεις
|
Όtan ap’ ólus pia perifronithis
tóte tha niósis ti áksiza gia séna
stin pagoniá su tha zitás tin zestasiá mu
ta dio mu chéria ta dio chili tin kardiá mu
Tóra gelás m’ avrio tha kles
ótan ston kathréfti tis ritídes su tha dis
tóte pia chéria tha s’ agkaliázun
me tis agápis tin anámnisi tha zis
tin trikimía tis zoís su san diavis
tha `rthi galíni stin ádia tin kardiá su
tóte ton póno ke to dákri th’ agapísis
ma de su efchome poté na distichísis
Tóra gelás m’ avrio tha kles
ótan ston kathréfti tis ritídes su tha dis
tóte pia chéria tha s’ agkaliázun
me tis agápis tin anámnisi tha zis
|