Εγώ ήμουν που πέθαινα
μακριά σου δε ζούσα
και στο βλέμμα σου μονο
ένιωθα την ζωή
Και γινόμουν ζητιάνος σου
λύπη σου προκαλούσα
όταν σου `λέγα μείνε
όλα μου είσαι εσύ
Τώρα κρατα τον οίκτο σου
κρατα τον, χάρισμα σου
δεν τον έχω ανάγκη
έχω πια γιατρευτεί
Τώρα κράτα τον οίκτο σου
εγώ απ’ τα δεσμά σου
κι απ’ τη λάθος αγάπη σου
έχω πια λυτρωθεί
Εγώ ήμουν που πέθαινα
μακριά σου δεν ζούσα
και έτρεμα μη μ’ αφήσεις
κι έκανα προσευχή
Και γινόμουνα σκλάβος σου
και σε παρακαλούσα
μη μου φύγεις αγάπη
μου για να παίρνω ζωή
Τώρα κρατα τον οίκτο σου
κρατα τον, χάρισμα σου
δεν τον έχω ανάγκη
έχω πια γιατρευτεί
Τώρα κράτα τον οίκτο σου
εγώ απ’ τα δεσμά σου
κι απ’ τη λάθος αγάπη σου
έχω πια λυτρωθεί
|
Egó ímun pu péthena
makriá su de zusa
ke sto vlémma su mono
éniotha tin zoí
Ke ginómun zitiános su
lípi su prokalusa
ótan su `léga mine
óla mu ise esí
Tóra krata ton ikto su
krata ton, chárisma su
den ton écho anágki
écho pia giatrefti
Tóra kráta ton ikto su
egó ap’ ta desmá su
ki ap’ ti láthos agápi su
écho pia litrothi
Egó ímun pu péthena
makriá su den zusa
ke étrema mi m’ afísis
ki ékana prosefchí
Ke ginómuna sklávos su
ke se parakalusa
mi mu fígis agápi
mu gia na perno zoí
Tóra krata ton ikto su
krata ton, chárisma su
den ton écho anágki
écho pia giatrefti
Tóra kráta ton ikto su
egó ap’ ta desmá su
ki ap’ ti láthos agápi su
écho pia litrothi
|