Έβλεπες γι’ ασήμαντα τα μεγάλα φώτα
κι έπινες στα χείλη μου αγιασμό.
Κι ήρθανε, αγάπη μου, τόσα γεγονότα
που έγινα ασήμαντη κι εγώ.
Τώρα ξέρω σκέφτεσαι:
Χρόνος θα περάσει
και θα με ξεχάσει, δεν μπορεί!
Κι όταν μ’ επισκέφτεσαι
στη φέξη και στη χάση
για να δεις αν έκλεισε η πληγή,
μάσκα βάζει η πίκρα μου
να χαμογελάσει,
φεύγεις και γκρεμίζομαι στη γη.
Έβλεπες για εμπόδιο όλα τα συμβάντα
που δεν ήμουν πλάι σου να ζω.
Κι ήρθε η μοίρα κι άλλαξες μέσα σου για πάντα
κι έγινα το εμπόδιό σου εγώ.
Τώρα ξέρω σκέφτεσαι:
Χρόνος θα περάσει
και θα με ξεχάσει, δεν μπορεί!
Κι όταν μ’ επισκέφτεσαι
στη φέξη και στη χάση
για να δεις αν έκλεισε η πληγή,
μάσκα βάζει η πίκρα μου
να χαμογελάσει,
φεύγεις και γκρεμίζομαι στη γη.
|
Έvlepes gi’ asímanta ta megála fóta
ki épines sta chili mu agiasmó.
Ki írthane, agápi mu, tósa gegonóta
pu égina asímanti ki egó.
Tóra kséro skéftese:
Chrónos tha perási
ke tha me ksechási, den bori!
Ki ótan m’ episkéftese
sti féksi ke sti chási
gia na dis an éklise i pligí,
máska vázi i píkra mu
na chamogelási,
fevgis ke gkremízome sti gi.
Έvlepes gia ebódio óla ta simvánta
pu den ímun plái su na zo.
Ki írthe i mira ki állakses mésa su gia pánta
ki égina to ebódió su egó.
Tóra kséro skéftese:
Chrónos tha perási
ke tha me ksechási, den bori!
Ki ótan m’ episkéftese
sti féksi ke sti chási
gia na dis an éklise i pligí,
máska vázi i píkra mu
na chamogelási,
fevgis ke gkremízome sti gi.
|