Στον κόσμο λέμε πολλά…τι κάνεις; Όλα καλά;
Καλά κι εσύ, καλά κι εγώ, καλά στα ψέματα…
Κι ενώ σαστίζει ο ουρανός, με το κενό καθενός
η αναπνοή κάθε πρωί, σου λέει τα θέματα.
Καρδιά μου πίστευε και δες πώς γίνεται.
Δε θέλει αναβολή, στο “ΜΗ” αμύνεται.
Μια λέξη, μια σταλιά, τη λέμε από παλιά
όμως δεν την εννοούμε.
Καλές κι οι αναμνήσεις μα δε σου δίνουν λύσεις
για πήγαινε ρυθμίσεις, στις επανεκκινήσεις
κι απ’το σκληρό σου δίσκο
για πέτα τα “δεν έχω” τώρα τα “δε θέλω”
τώρα τα “δε βρίσκω”.
Μην ψάχνεις γι’ άλλη φόρα
με την καρδιά προχώρα
η λογική μανίκι, το μόνο που σου ανήκει
είναι ετούτη η ώρα
παντοτινό μου τώρα.
Τώρα τώρα όμως, τώρα τώρα
τώρα είναι η ζωή τώρα λέει η καρδιά.
Υπάρχουν λάθη σωστά
που θα σε βγάλουν μπροστά
στο “δηλαδή” στο “επειδή” και στο “καλύτερα”
Υπάρχουν έρωτες που δεν πεθαίνουνε
που μπαίνουν στη φωτιά και ομορφαίνουνε.
|
Ston kósmo léme pollá…ti kánis; Όla kalá;
Kalá ki esí, kalá ki egó, kalá sta psémata…
Ki enó sastízi o uranós, me to kenó kathenós
i anapnoí káthe pri, su léi ta thémata.
Kardiá mu písteve ke des pós ginete.
De théli anavolí, sto “MI” amínete.
Mia léksi, mia staliá, ti léme apó paliá
ómos den tin ennoume.
Kalés ki i anamnísis ma de su dínun lísis
gia pígene rithmísis, stis epanekkinísis
ki ap’to skliró su dísko
gia péta ta “den écho” tóra ta “de thélo”
tóra ta “de vrísko”.
Min psáchnis gi’ álli fóra
me tin kardiá prochóra
i logikí maníki, to móno pu su aníki
ine etuti i óra
pantotinó mu tóra.
Tóra tóra ómos, tóra tóra
tóra ine i zoí tóra léi i kardiá.
Ipárchun láthi sostá
pu tha se vgálun brostá
sto “diladí” sto “epidí” ke sto “kalítera”
Ipárchun érotes pu den pethenune
pu benun sti fotiá ke omorfenune.
|