Ιούλιος κι ο άνεμος
δεν είναι εδώ
Φτερούγισμα βεντάλιας
στο μπαλκόνι
Μα μια ανάμνηση παλιά
τα διπλωμένα μου πανιά
φουσκώνει
Θα δανειστώ του ναύτη
τη ματιά
με δάκρυ αλμυρό θέλω
να κλάψω
και κει στου πάθους
τ’ ανοιχτά
ό, τι με κούρασε θα το πετάξω
Θα βρω της νύχτας
το σκοπό
και με τη λύρα
του Ορφέα
μέσα στον ύπνο σου θα μπω
εσύ `σαι η αγάπη μου η ωραία
|
Iulios ki o ánemos
den ine edó
Fterugisma ventálias
sto balkóni
Ma mia anámnisi paliá
ta diploména mu paniá
fuskóni
Tha danistó tu nafti
ti matiá
me dákri almiró thélo
na klápso
ke ki stu páthus
t’ anichtá
ó, ti me kurase tha to petákso
Tha vro tis níchtas
to skopó
ke me ti líra
tu Orféa
mésa ston ípno su tha bo
esí `se i agápi mu i orea
|